Mehmon-mezbon haqida latifalar
Mezbon mehmonga iltifot qildi:
— Somsa sovumasin, olsinlar, taqsir.
— Xo‘p ajoyib somsa bo‘libdi. To‘rttasini yeb, to‘yib qoldim.
— Taqsir, beshta yedingiz, yana bitta oling, juft bo‘la qolsin.
— Somsa sovumasin, olsinlar, taqsir.
— Xo‘p ajoyib somsa bo‘libdi. To‘rttasini yeb, to‘yib qoldim.
— Taqsir, beshta yedingiz, yana bitta oling, juft bo‘la qolsin.
Afandining uyiga uzoqdan bir do‘sti mexmon bo‘lib kelibdi. Dasturxon shirinlik va mevalar bilan bezatilgan ekan.
Mehmon tarvuzdan yeb turib debdi:
— Do‘stim, bu qora-qorachalari nima?
— Bu - shu mevaning danagi! Mana lagancha bemalol danagini ajratib yeyavering.
Bir oz o‘tib mehmon yana bir mevani yeya boshlabdi.
Afandi:
— Do‘stim buni yeyish kerak...
Mexmon:
— Men nima qilyabman?
Afandi:
— To‘g‘ri yeyabsiz, lekin po‘chog‘ini yeyabsiz...
— O‘zingiz aytdingiz-ku, danagini ajrating deb...
— To‘g‘ri aytdim, lekin bu - Anor! Buni danagini yeyish kerak!
Mehmon tarvuzdan yeb turib debdi:
— Do‘stim, bu qora-qorachalari nima?
— Bu - shu mevaning danagi! Mana lagancha bemalol danagini ajratib yeyavering.
Bir oz o‘tib mehmon yana bir mevani yeya boshlabdi.
Afandi:
— Do‘stim buni yeyish kerak...
Mexmon:
— Men nima qilyabman?
Afandi:
— To‘g‘ri yeyabsiz, lekin po‘chog‘ini yeyabsiz...
— O‘zingiz aytdingiz-ku, danagini ajrating deb...
— To‘g‘ri aytdim, lekin bu - Anor! Buni danagini yeyish kerak!
Bir yigit Sibirga, do‘stini uyiga mehmonga boribdi. Ovqatlanib o‘tirsa, oyog‘ini ostidan kalamushdek keladigan jonzod o‘tib qolibdi.
Shunda mehmon:
— Shu sovuqda kalamush nima qiladi?, - desa.
Mezbon:
— Bu kalamush emas. Palto kiygan suvarak!, - dermish.
Shunda mehmon:
— Shu sovuqda kalamush nima qiladi?, - desa.
Mezbon:
— Bu kalamush emas. Palto kiygan suvarak!, - dermish.
Bir odam do‘stinikiga mehmonga kelibdi. Do‘stini xotini dasturxon tuzab, ovqat olib kiribdi. Mehmon sinkovroq ekan, do‘stidan so‘rabdi:
— Do‘stim, bu xotiningni qulog‘idagi zirakni qayerdan olding. Umrim bino bo‘lib, bunaqasini ko‘rmaganman.
— E-e, u zirak emas. Tug‘ilgan kuniga sovg‘a olay desam, hali oylikkacha ancha bor ekan. Kastyumimni tugmasini uzib olib, qulog‘iga qadab qo‘yganman...
— Do‘stim, bu xotiningni qulog‘idagi zirakni qayerdan olding. Umrim bino bo‘lib, bunaqasini ko‘rmaganman.
— E-e, u zirak emas. Tug‘ilgan kuniga sovg‘a olay desam, hali oylikkacha ancha bor ekan. Kastyumimni tugmasini uzib olib, qulog‘iga qadab qo‘yganman...
Afandi bir xasis oshnasinikiga borgan edi, oshnasi oldiga ikkita issiq non bilan bir piyola asal qo‘ydi. Afandi asalni pichog‘i bilan kesib, nonning orasiga qo‘yib yeya berdi. Xasis oshnasi qarasa, Afandi asalning hammasini yeb qo‘yadigan ko‘rinadi.
— Afandi, asalning hammasini yesalar ham mayli-ku, lekin kuchlilik qilib yurak-bag‘ringizni o‘rtab yuborar deyman,— dedi.
Afandi pichog‘ining uchiga asaldan katta bir bo‘lagini sanchib olar ekan, javob berdi:
— To‘g‘ri aytadilar, lekin bir xolis odam bo‘lsa kimning yuragi o‘rtanayotganini aytib berar edi.
— Afandi, asalning hammasini yesalar ham mayli-ku, lekin kuchlilik qilib yurak-bag‘ringizni o‘rtab yuborar deyman,— dedi.
Afandi pichog‘ining uchiga asaldan katta bir bo‘lagini sanchib olar ekan, javob berdi:
— To‘g‘ri aytadilar, lekin bir xolis odam bo‘lsa kimning yuragi o‘rtanayotganini aytib berar edi.
Bir odamning uyiga mehmon kelibdi. Bir oz suhbatlashishgandan so‘ng mehmon uy egasidan so‘rabdi:
— Nega itingiz menga hadeb irrilayapti?
Uy egasi:
— Idishida ovqat yeganlarni yoqtirmaydi.
— Nega itingiz menga hadeb irrilayapti?
Uy egasi:
— Idishida ovqat yeganlarni yoqtirmaydi.
Bir cholni nevarasi bor ekan, ismi Diplom ekan. Bir kun cholni uyiga mehmon kelibdi. Chol nevarasiga:
— Diplom bor choy damlab kel, - debdi.
Mehmon hayron bo‘lib choldan so‘rabdi:
— Nevarangizni ismi nimaga Diplom?, - desa,
Chol:
— Qizim shaharga diplom olib kelaman deb ketib, shuni yetaklab keldi, - dermish
— Diplom bor choy damlab kel, - debdi.
Mehmon hayron bo‘lib choldan so‘rabdi:
— Nevarangizni ismi nimaga Diplom?, - desa,
Chol:
— Qizim shaharga diplom olib kelaman deb ketib, shuni yetaklab keldi, - dermish
Bir odamnikiga kelgan mehmon juda surbet ekan - bir hafta turib qolibdi. Oxiri uy egasi unga sha’ma qilishga majbur bo‘libdi:
— Mehmon, bola-chaqalaringizni ham rosa sog‘ingandirsiz-a?
— Nimasini aytasiz! Ertaga hammalarini shu yerga chaqirmoqchiman.
— Mehmon, bola-chaqalaringizni ham rosa sog‘ingandirsiz-a?
— Nimasini aytasiz! Ertaga hammalarini shu yerga chaqirmoqchiman.
Bir kuni Afandi:
— Xotin, tanish mullabachchalar kelishdi, oshni katta qil,— dedi.
Xotini tajang bo‘lib o‘shqirdi:
— Uyingizda sichqonlar hassa tayanib yuribdiku, nimangizga mehmon boshlab keldingiz?
Afandi myehmonlar oldiga chiqib dedi:
— Xotinim behisiz osh yaxshi bo‘lmaydi deya yotibdi. Ulmay-netmay kuzga yetib olsak, xotinim otasinikiga borib behi olib keladi. Osh dam yeguncha bir aylanib kelinglar!
— Xotin, tanish mullabachchalar kelishdi, oshni katta qil,— dedi.
Xotini tajang bo‘lib o‘shqirdi:
— Uyingizda sichqonlar hassa tayanib yuribdiku, nimangizga mehmon boshlab keldingiz?
Afandi myehmonlar oldiga chiqib dedi:
— Xotinim behisiz osh yaxshi bo‘lmaydi deya yotibdi. Ulmay-netmay kuzga yetib olsak, xotinim otasinikiga borib behi olib keladi. Osh dam yeguncha bir aylanib kelinglar!
— Xotin, tayyormisan? Buncha imillaysan? Mehmonga kechikayapmiz axir!
— Juda besabrsizda! Bir soatdan beri ikki daqiqada tayyor bo‘laman, deb qulog‘ingizga tanbur chalayapmanmi?
— Juda besabrsizda! Bir soatdan beri ikki daqiqada tayyor bo‘laman, deb qulog‘ingizga tanbur chalayapmanmi?
