Бошқалар ҳақида латифалар
— Бўлди, энди сени махсус қисмга хизматга ўтказамиз. Синовдан яхши ўтдинг, - дейишса, аскар уларга:
— Йўқ, менга шу ер ҳам бўлаверади. Мен ўзи ўрганиб қолганман, - дермиш.
— Мен ҳам чўмилсам бўладими? – дебди.
— Майли, фақат кийимларингни ечиб чўмил! – дебди бодринг.
Карам ечинавериб-ечинавериб, йўқолиб қолган экан.
Пушкин эса 37 ёшида ҳалок бўлди. Маяковский 36 да,
Есенин-чи, бор-йўғи 30 ёшга кирганида ўз жонига қасд қилишади.
Мана, машҳур инсонларнинг давлат пенсия жамғармасига қўшган ҳиссалари...!
— Ие отахон, севган қизингиз бўлганмиди? – деб сўрабди врач.
Отахон:
— Йўғ-е болам! Португалияга урушга борганимда “Португалия” деб ёздириб олгандим. Нечи йил ўтди. Ёзувни ярми ўчиб, “галия”си қолди, - дермиш.
— Пиво беринг.
— Икки минг сўм тўланг.
— Нега, ҳамиша минг сўмдан олардим-ку?
— Бугундан янги қоида чиқди, минг сўмни футболни ривожлантириш фондига ўтказамиз.
Харидор пулни узатди. Сотувчи минг сўмни олиб, минг сўмни қайтариб берди.
— Пиво йўқ.
“Келақол! Денгизда мазза қилиб дам олиб кетасан!” – деб чақирди у мени.
Кейин Париж қичқирди:
“Салом! Эйфель минорасига чиқишни, сайёҳат қилишни ёқтирмайсанми!?”
Охири кўз олдимга Қўйлиқ бозорида, тонгги улгуржи бозор келди:
“Мана, келақолинг! Қишга мураббо, компот ёпиб оласиз. Ўрик, олма, олча, олхўрилар бор...!”
— Сен қаердансан?
— Эски шаҳардан.
— Кўпчилик эски шаҳардан... Аниқроқ-чи, қайсинисидансан?
— Самарқандданман.
— Мени ўтказиб юборинглар! Бўлмаса ҳозир бошларингни устидан юриб кетаман!
Навбатда турган бир кал одам қулига туфлаб бошини силабди-да:
— Йиқилиб тушгин, - дебди.
Йигит:
— Чан-чун михааа, - деса, қиз:
— Мианкшинука, - дебди.
— Куа мианкшинука, - дебди яна йигит.
Ҳудди бир нарсани тушунаётгандек, давомини ўқиётганингизни қаранг!