Дўстлар ҳақида латифалар

Синфдошлари билан учрашувдан қайтган эридан хотини сўрай бошлабди:
— Азаматни кўрдингизми?
— Ҳа, у аҳмоқ катта юрист бўлиб ишлаётган экан.
— Ботир-чи? У қалай?
— У тентак бош врач лавозимига кўтарилибди.
— Сардор қандай экан?
— Эҳ, у бефаҳм тадбиркорликни бошлабди!
Хотин:
— Қачон сиз ҳам аҳмоқ, тентак, бефаҳм бўларкинсиз-а...?
Вақт алламаҳал бўлганда дарвозадан кириб келган ўғлига онаси дебди:
— Қаерларда юрибсан? Соат нечи бўлди?! Бор, юравер кўчада!
Бу гапни эшитган ўғли шу заҳоти чўнтагидан телефонини, кимгадир қўнғироқ қилиб:
— Алло, Алиш шўттамисила? Рухсат олдим. Ҳозир чиқаман, - дермиш.
Бир йигит Францияга саёҳат чиптасини ютиб олибди. Лекин франсузчани билмас экан. Нима қилишини билмай, дўстидан маслаҳат сўрабди:
— Ўртоқ, бошим қотди. Францияга кетяпман-у, француз тилини билмайман!
Дўсти маслаҳат берибди:
— Шу ҳам муаммоми?! Ҳар бир сўзингни олдига "Ф" ҳарфини қўшиб гапираверасан…
Йигит Францияга борибди. Ҳамма ёқда фрунцузлар…
Шаҳар айланиб юриб, адашиб қолибди. Шунда йўлни сўраш учун бир франциялик одамни тўхтатиб сўрабди:
— Фалом, фака! Фузр, фанави фўча фаерга фолиб форади? – деса, ҳалиги француз одам қараб туриб:
— Фэ фоғайни, фўзим фам филмай фурибман, - деган экан.
— Дўстим, нима замонларга қолдик?!
— Тинчликми, нима бўлди?
— Пластик карточкамдаги ойлик маошимни нақд пул қилиш учун банкоматга боргандим.
— Хўш?
— Ўзи 1 миллион маош оламан. Банкомат эса яна минг сўм сўраяпти.
Чойхонада эркаклар суҳбатлашиб ўтирган экан, улардан бири дебди:
— Мана сизлар, маошингиздан қанчасини хотинга берасизлар?
Биринчи эркак дебди:
— Мен атрофимга 2 метрлик айлана чизаманда, пулларимни тепага отаман. Айланани ичига тушгани меники, ташқарига тушган пуллар хотинимга бўлади.
Иккинчи эркак дебди:
— Мен атрофимга 3 метрлик айлана чизаман. Пулларимни тепага отаман. Айланани ичига сочилиб тушганини хотиним териб олади, ташқарига тушган пулларни эса мен оламан.
Учинчи эркак кулиб:
— Мен ҳеч нарса чизиб ўтирмайман! Пулларни шундоқ ҳавога отаман. Хотиним ҳавода нечтасини ушлаб улгурса ўшани олади. Ерга тушгани ҳаммаси ўзимники! - деган экан.
Йигит дўстини ёнига келиб дебди:
— Илтимос, белимга шахмат тахтасини расмини чизсанг.
— Чиздим. Ҳўш, энди-чи?
— Рақамларни ва ҳарфларни ҳам ёзиб чиқдингми?
— Ҳа, ёздим.
— Илтимос, Д6 катагини қашиб юборсанг... Эрталабдан бери ҳеч ким тополмаётгани.
Бир йигит зиқна дўстидан қарз сўрабди:
— Энг яқин дўстингга озроқ пул бериб тура олармидинг?
— Албатта! Аммо мени умуман яқин дўстим йўқ!
Икки дугона китоблар ҳақида суҳбатлашиб ўтиришибди:
— Сен қандай мавзудаги китобларни ўқишни ёқтирасан?
— Ҳар хил мавзудагиларини. Аммо, қаҳрамонлари кўп бўлган китобларни ўқишни ёқтирмайман!
— Нега?
— Қаҳрамонлар кўп бўлса, чалғиб кетаман.
— Ундай бўлса дугонажон, сен фақат “Робинзон Крузо”ни ўқишинг керак экан!
Икки оғайни тикода бир дўкон ёнига келиб тўхташибди. Машинани эгаси тикони эшигини қулфлаётса, ўртоғи унга қараб:
— Бу эски араванг кимга-ям керак?! - деса, дўсти:
— Ўтган сафар машинамни ичига ахлат ташлаб кетишибди. Шунга қулфлаб қўймоқчиман-да..., - дермиш.
— Дўстим, пулларимни қаерда сақлаганим маъқул?
— Хотирангда сақлаганинг дуруст!