Ишхона ҳақида латифалар
— Нега кечаси ухламайсан? Бирор муаммоинг борми?
— Ҳа, муаммоим бор! Тунги сменам!
— Нима қиляпсизлар? – деса, ходимлар:
— Холажон, биз доим шунақа қиламиз. Фирмамиз ишлари юришмай қолса буюм ва жиҳозларни жойини алмаштирамиз. Шунда савдо ҳам юришиб кетади, - дейишибди.
Шунда фаррош:
— Эҳ... Мен бу ерда анча йилдан бери ишлайман. Бошлиқ савдо пасайиб, ишлар юришмай қолганидан хабар топган заҳоти мебелларни эмас, ходимларни алмаштиради, - дермиш.
— Қара, яна бир ҳоким пора билан ушланибди.
— Эски хабарларни ўқияпсан!
— Эски эмас, янги...
— Буни янгилиги қолмади!
— Икки кундан бери сизни кўрмаяпман! Нега ишга келмаяпсиз?
— Ўтроқ бошлиқ, мен ишга келяпман. Мен келган маҳал ихшонада ҳеч ким бўлмаяпти?!?!
— Хотинимни ангинаси оғриб қолди. Бечорага жуда-ям раҳмим келяпти. Бақиргиси, мен билан жанжал қилгиси келяпти ахир...
— Худди хотинимга ўхшаш. Раҳбаримиз озгина ёқади,озгина қўрқаман ва бирозгина бошқаси бўлишини истайман...
— Нималар деяпсиз?! Мени эртага учрашувга таклиф қиляпсизми?! Турмушга чиқган аёлман-ку ахир!
Ҳамкасби унга:
— Унда бугун таклиф қилсам-чи? – дермиш.
— Ҳӯш, натижаси нима бӯлди?
— Ҳеч нима, чунки бошлиқ хонасида йӯқ эди.
— Ўртоқ бошлиқ, сиз ҳайдовчилик гувоҳномаси бўлмаган одамни ўзингизга ҳайдовчи қилиб ишга олган бўлармидингиз?
Директор:
— Йўқ албатта! Ахир мен ўз жонимни хавфга қўя олмайман-ку!
— Унда нега фалсафа факультетини битирган жиянингизни ўзингизга ўринбосар этиб тайинладингиз?