Жанжал ҳақида латифалар
— Ҳеч бўлмаса узр сўрасангиз бўларди...
— Хўп, узр. Кечирақол!
— Бошимга ураманми узрингизни?! Кимга керак кечирим сўрашингиз?!
Шу пайт кўчадан ёши улуғ мўйсафид ўтиб кетаётиб, бу жанжални кўриб қолибди ва дебди:
— Ҳой, нега сен аёлингни бунчалик калтаклаяпсан? Агар хотинни тарбияламоқчи ёки жазоламоқчи бўлсанг, хотин устига хотин ол! Шунда кўрасан!
Эр мўйсафидни гапини эшитиб турса, хотини:
— Бу чолни гапларини умуман эшитманг адаси. Уринг, ураверинг! – деган экан.
— Сени бошинг кал!
— Сен ҳам калсан!
— Сен мендан калроқсан!
— Қанақасига? Сени бошингда ҳам бир дона соч йўқ-ку!?
— Лекин сени бошинг меникидан каттароқ!!!
— Онам туғмай ўлсин, сизга тегиб ҳеч ҳаловат кўрмадим! Одамларнинг эри ҳар кўчага чиққанда ҳеч бўлмаса мози кўтариб келади, сиз бўлсангиз сўппайиб кириб келасиз!
— Ҳмм... шуни айтинг, тақдир экан-да!
— Қаноатли хотинни топиб олиб қадрига етмайсиз. Мендан бошқа хотин бўлганда никоҳ кечаси сиз билан жанжал бошлар эди.
— Офарин,— деди Афанди. — Ўртамизда тинч ўтган кун ўша кун эди!
— Хотин, ишдан келганимда дўппим пешонамда турган бўлса, демак кайфиятим яхши. Истаган нарсангни сўрашинг мумкин. Агар дўппим бошимни тепасида бўлса, кайфиятим ёмон. Яхшиси менга яқинлашма!
Хотини эрига қараб туриб:
— Дадаси, уйга келганингизда мени қўлларим белимда бўлса, кайфиятим чатоқ. Сизни дўппингиз қаерда эканини фарқи йўқ менга, - деган экан.
– Энг керакли нарсаларингизни олинг-да, уйдан йўқолинг! – деб бақирсам, эрим чемоданини очиб, ёнимга келиб мени чемоданни ичига сола бошлади. Қандай қилиб уни кечирмай бўлади...?!
— Дадаси билмайсизми эшак қанча умр кўриб, кейин ўлади, - деса
Эри:
— Нима мазанг қочяптими, - дермиш
— Мени кечиринг, - деб ёлбора бошлади.
Эрнинг фиғони фалакка чиқди:
— Кетиб қолганингни кечиришим мумкин, аммо қайтиб келганингни у дунё, бу дунё кечирмайман!
— Куёвингиз билан уришиб қолдик.
— Диваннинг оёқлари нега синиб ётибди?
— Кечқурун куёвингиз билан ярашиб олдик...