Лоф-ёлғон ҳақида латифалар

ЭНГ МАШҲУР ЁЛҒОНЛАР.
— Сени лайлаклар олиб келган...
— Сени ўйлаб туни билан ухлай олмадим...
— Аёлларни хунуги бўлмайди...
— Ҳамма бир киши учун, бир киши ҳамма учун...
— Худди сиз учун таёрлангандек сизга жуда ярашди...
— Мен учун энг муҳими қалб гўзаллиги, юз гўзаллиги эмас...
— Ўтирсангиз, ош пишаётган эди...
— Бизни таклиф қилишди, лекин биз бормадик...
— Орқасидан гапиряпман, шу ерда бўлса юзига ҳам айтаман...
— Охиргисини сизга сотаяпман, бундан бошқа қолмади...
Қарға тумшуғида пишлоқ тишлаб, дарахтда ўтирган экан. Бир пайт дарахт тагига айёр тулки келибди-да, қўлидаги газетани вароқлаб ўқий бошлабди:
— Ўрмонимиздаги ҳаёт кундан-кунга яхшиланмоқда. Тез орада ҳар бир дарахт шоҳларида пишлоқлар пишиб туради...
Қарға эса буни эшитиб, тулкининг устидан — "ха-ха-ха", - деб кулган экан, оғзидаги пишлоқ тўппа-тўғри тулкининг қўлига келиб тушибди.
Шунда тулки пишлоқни оғзига солиб, дарахт тепасидаги қарғага:
— Газетадаги хабарлар устидан кулиш яхши эмас, - деган экан.
— Отахон, юз ёшдан ошибсиз. Буни сири нимада?
— Буни сири - умримда ҳеч ким билан тортишмаганман, гаров ўйнамаганман.
— Йўғеее, бўлиши мумкинмас...
— Тўппа-тўғри, бўлиши мумкинмас!
— Яхши қиз, ёшингиз нечида?
— 23ни уриб қўйгандим...
— Анча бўлдими урганингизга?
— 7 йилча бўлиб қолди...
Афанди балиқ тутиб ўтирган ёш болаларга дебди:
— Ҳозир балиқ тутманглар! Ҳозир балиқлар болалайдиган пайт!
Болалар:
— Амаки, буни ўзимиз ҳам биламиз! Биз эркак балиқларни тутяпмиз, - дебди.
Бир эркак 10 қаватдан пастга йиқилиб тушибди. Ҳавода пастга тушаётган эркак ўзига-ўзи дебди:
— Агар тирик қолсам, ичишни, чекишни ташлайман, хотинимга вафодор бўламан!
Омади келиб қолиб, шалоплаб ҳовузга тушибди. Сувдан бошини чиқариб:
— Пастга тушгунимча 5 сония ўтди-ю, бошимга минг хил бемаъни фикрлар келди-я, - дермиш.
Дорихонага кирган аёл сотувчига мурожат қилди:
— Сизда соч ўстирадиган дори борми? Иложи бўлса, таъсири кучлироғидан...
Сотувчи:
— Албатта, жуда-ям кучлисидан бор!
Харидор:
— Бунга бирор далил кўрсата олсизми?
Сотувчи касса ёнида турган сермўйлов эркакни кўрсатиб дебди:
— Анави аёл ҳозиргина шу дорини харид қилди. Дори қопқоғини тиши билан очишга уринган эди...
Икки ака-ука узоқ масофани қай бири яхши кўра олишини синаш учун беллашишибди.
— Ака, ҳов анави ўрмоннинг орқасидаги чўлда бир чумоли кетаяпти, - деса, акаси:
— Ҳа, укажон. Ўғил бола чумоли дегин, - дермиш.
— Бугун эрталаб жуда барвақт турдим. Ҳиёбонда югуриб юрсам, қаршимдан ўзга сайёралик чиқиб қолди.
— Қўйсанг-чи! Ҳеч ҳам ишонмайман, сени барвақт туриб, югурганингга!
Бир чўпон қўй билан шахмат ўйнаб ўтирган экан.
Буни кўрган одамлар:
— Жуда ақилли қўй экан-ми?! – дейишса, чўпон:
— Нимаси ақилли!? 2:1 га ютқизяпти, - деган экан.