Меҳмон-мезбон ҳақида латифалар
Бир одам ўғил фарзандли бўлибди. Улфатларини зиёфатга чақириб уларга дебди:
— Келганингизда эшигимизни қаттиқ тепиб очиб кираверинглар!
— Нега тепар эканмиз? Қўлимиз билан очиб кирамиз, - дейишса, ҳалиги одам:
— Қўлингизда совға-саломлар билан оча олмайсизлар-да! – деган экан.
— Келганингизда эшигимизни қаттиқ тепиб очиб кираверинглар!
— Нега тепар эканмиз? Қўлимиз билан очиб кирамиз, - дейишса, ҳалиги одам:
— Қўлингизда совға-саломлар билан оча олмайсизлар-да! – деган экан.
Меҳмон мезбонга қараб дебди:
— Саҳийлигингизга тасанно! Ҳар сафар пиёламга чойни тўлдириб қуйяпсиз...
Мезбон бўлса:
— Ҳа, чойингизга шакар сола олмаслигингиз учун, - дермиш.
— Саҳийлигингизга тасанно! Ҳар сафар пиёламга чойни тўлдириб қуйяпсиз...
Мезбон бўлса:
— Ҳа, чойингизга шакар сола олмаслигингиз учун, - дермиш.
Хотин эрига:
— Келинг, эртага иккимиз "меҳмон-меҳмон" ўйнаймиз!
— Ҳўш, меҳмон ким бўлади?
— Албатта, мен. Сиз мезбон сифатида уйларни йиғиштириб, овқат пишириб турасиз.
— Келинг, эртага иккимиз "меҳмон-меҳмон" ўйнаймиз!
— Ҳўш, меҳмон ким бўлади?
— Албатта, мен. Сиз мезбон сифатида уйларни йиғиштириб, овқат пишириб турасиз.
Тошкентдан Қашқадарёга текширувчи борибди. Текширувчини бугун бу чойхонада, эртага у чойхонада. Хуллас, бир ҳафта меҳмон қилишибди.
Яна чойхонага олиб киришганда официант келиб:
— Нима буюрасилар? - деб сўрабди. Гўшт ейишдан чарчаган текширувчи:
— Ука, гўштсиз овқатлардан нима бор? - деб сўрабди.
Официант уйланиб туриб:
— Табака бор ака! - деган экан.
Яна чойхонага олиб киришганда официант келиб:
— Нима буюрасилар? - деб сўрабди. Гўшт ейишдан чарчаган текширувчи:
— Ука, гўштсиз овқатлардан нима бор? - деб сўрабди.
Официант уйланиб туриб:
— Табака бор ака! - деган экан.
Совчиликка келган аёллар қизнинг онасига гапираётганмуш:
— Эшитдик, қизингиз жуда озода, сарамжон, чаққон экан. Қўли ширин пазанда ҳам эмиш. Чевар ҳам экан-а? – дебди.
— Бир оғиз ҳам гапирмас, ҳечам чарчадим демас эмиш – деб давом эттирибди иккинчиси.
Қизни онаси ҳамма гапни эшитиб ўтириб, охири:
— Шундоқ бизни уйимиздан сал нарироқда маиший техника сотадиган дўкон бор. Ўша ердан кир ювиш машинаси, чанг ютгич, газ печи, тикув машинаси, ... Шуларни ҳаммасини сотиб олсангиз, ҳамма ишларингиз осон битади! – дермиш.
— Эшитдик, қизингиз жуда озода, сарамжон, чаққон экан. Қўли ширин пазанда ҳам эмиш. Чевар ҳам экан-а? – дебди.
— Бир оғиз ҳам гапирмас, ҳечам чарчадим демас эмиш – деб давом эттирибди иккинчиси.
Қизни онаси ҳамма гапни эшитиб ўтириб, охири:
— Шундоқ бизни уйимиздан сал нарироқда маиший техника сотадиган дўкон бор. Ўша ердан кир ювиш машинаси, чанг ютгич, газ печи, тикув машинаси, ... Шуларни ҳаммасини сотиб олсангиз, ҳамма ишларингиз осон битади! – дермиш.
— Хотин, бўлдингми? Бунча имирлайсан? Меҳмонга кеч қоламиз ахир!
— Жуда бесабрсиз-да...! Икки соатдан бери сизга айтяпман-ку, икки дақиқада бўламан деб!
— Жуда бесабрсиз-да...! Икки соатдан бери сизга айтяпман-ку, икки дақиқада бўламан деб!
Бир куни Афандининг уйига Али деган дўсти меҳмонга борибди.
Бир пайт Афанди қараса, Али дастурхондаги кумуш қошиқни чўнтагига солаётганмиш. Топқир Афанди шундай дебди:
— Қаранглар, ҳозир мен қошиғимни чўнтагимга соламан. Бир зумда қошиғим Алининг чўнтагида пайдо бўлиб қолади. Мана...
У шундай деб Алини чўнтагидан ўғирланган қошиқни олиб қўйган экан.
Бир пайт Афанди қараса, Али дастурхондаги кумуш қошиқни чўнтагига солаётганмиш. Топқир Афанди шундай дебди:
— Қаранглар, ҳозир мен қошиғимни чўнтагимга соламан. Бир зумда қошиғим Алининг чўнтагида пайдо бўлиб қолади. Мана...
У шундай деб Алини чўнтагидан ўғирланган қошиқни олиб қўйган экан.
Улфатлар дўстиникига йиғилишиб, гаплашиб ўтиришган экан. Дастурхонда ҳамма нарса бор, фақат ароқ етишмаётган эмиш. Ўтирганлардан бири ёнидаги ўртоғини туртиб сўрабди:
— Бугун ичамизми ўзи?!
— Бироз сабр қил, - дебди дўсти.
Қарашса, уй эгаси қўлида иккита шиша олиб келаётган эмиш.
— Ана, айтдим-ку сенга олиб келади деб! – дебди дўсти.
Сабри чидамаётган улфати бўш қадаҳни кўтариб:
— Мен унгача тост айтиб туравераман! – дермиш.
— Бугун ичамизми ўзи?!
— Бироз сабр қил, - дебди дўсти.
Қарашса, уй эгаси қўлида иккита шиша олиб келаётган эмиш.
— Ана, айтдим-ку сенга олиб келади деб! – дебди дўсти.
Сабри чидамаётган улфати бўш қадаҳни кўтариб:
— Мен унгача тост айтиб туравераман! – дермиш.
Икки ўртоқ дўстини уйига меҳмонга боришибди. Уй эшигини ёнига етиб келгач, йигитлардан бири эшикни оёғи билан тепиб таққиллатибди.
Ёнидаги дўсти ҳайрон бўлиб:
— Нега эшикни оёғинг билан таққиллатяпсан? - деб сўраса, дўсти:
— Мезбон бизни қўлимиз банд экан деб ўйласин. Акс ҳолда у бизни қуруқ қўл билан уйига киргазмайди, - деган экан.
Ёнидаги дўсти ҳайрон бўлиб:
— Нега эшикни оёғинг билан таққиллатяпсан? - деб сўраса, дўсти:
— Мезбон бизни қўлимиз банд экан деб ўйласин. Акс ҳолда у бизни қуруқ қўл билан уйига киргазмайди, - деган экан.
Меҳмон мезбонга:
— Саҳийлигингиз шундан кўриниб турибди. Қаранг, пиёламни тўлдириб чой қуйибсиз!
— Бу сaҳийликмас. Шакар сололманг дедим!!!
— Саҳийлигингиз шундан кўриниб турибди. Қаранг, пиёламни тўлдириб чой қуйибсиз!
— Бу сaҳийликмас. Шакар сололманг дедим!!!
