Севишганлар ҳақида латифалар

Хитой вокзалида йигит билан қиз учрашиб қолибди.
Йигит:
— Чан-чун михааа, - деса, қиз:
— Мианкшинука, - дебди.
— Куа мианкшинука, - дебди яна йигит.
Ҳудди бир нарсани тушунаётгандек, давомини ўқиётганингизни қаранг!
— Беш йил учрашиб, севишиб юрганимиздан кейин у қиз менга "Дўст бўлиб қолайлик" деса бўладими... Тасаввур қиляпсизми ҳолатимни? Беш йил-а, беш йил!
— Битта шапалоқ солмадизми шу гапига?!
— Кечирасиз, сиз аниқ психологмисиз?
Айрим севишганлар бир-бирига шундай ўхшашки ҳаёлларида ҳам бир ҳил ўйлашади. Ҳаттоки урушиб қолгандаям: "Сан бўлмасанг бошқаси!" Хуллас, бир-бирига узукка кўз қўйгандек мос бўлишади...
Бир қиз уйқудан олдин ҳаёл суриб ётибди:
"Ҳозир қаердадир ман танимаган бўлажак эрим қайсидир қизга ҳайрли тун тилаб смс ёзаётгандир. Ха-ха, у ўйлаяптики ўша қиз унинг келажаги, хотини бўлади деб. Чучварани ҳом санабсиз азизим! Сизни катта сюрприз кутяпти!"
Бир йигит йўлда кетаётиб чиройли қизга қарабди.
Ёнидаги ўртоғи унга:
— Қарама! Бу қизга кеча мен қараган эдим, - дермиш.
Яхши кўрган қизим билан дўконга кириб нарса харид қилдим-да ўзимни кўрсатиб қўймоқчи бўлиб, сотувчига:
— Қайтими керак эмас! - десам, сотувчи:
— Пулингиз кам чиқди, тўхтанг! – деб қолса бўладими…!
Ҳаммаси ўша пайтларда бошланган эди: "Бегим, мен сизни қандай бўлсангиз шундайлигизча севаман!"
Тўйдан кейин эса: "Чекманг!", "Ичманг!", "Сўкинманг!", "Қаерда юрибсиз?"...
Мен бўлсам лаққа тушиб ўтирибман уни ёлғон ваъдаларига...
— Яхши қиз, нимага мен сизни авваллари кўрмаганман?!
— Билмадим. Балки сизни худо асрагандир...
Бир йигит севган қизига совға олгани дўконга бориб, чиройли қўлқоп сотиб олибди.
Сотувчи қутига қўлпоқни ўрнига адашиб аёлларнинг тунги кўйлагини солиб берибди.
Йигит бир варроқ қоғозга ушбу сўзларни ёзиб, қутини севган қизининг уй манзилига жўнатиб юборибди.
“Севгилим! Сизга нима совға беришни узоқ ўйладим. Ваниҳоят, энг яхши совға шу бўлса керак деган умидда олдим. Уни дўкондаги сиз тенги бир қизга кийдириб кўриб, олдим. Бу совғамни кийиш ва ечиш жуда осон экан, ўзим кўрдим...”
Иккита севишган талабалар ошхона ёнидан ўтиб бораётишса, кабоб ҳиди димоғига урилибди. Шунда қиз чуқур нафас олиб:
— Вой, маззалигини... – деса, йигити:
— Сенга ёқдими? – дебди.
Қиз:
— Ҳа, жуда-ям, - деса, йигит:
— Юр, унда яна бир мартта олдидан ўтамиз, - дермиш.