Шифокорлар ҳақида латифалар
— Мен бориб ажратай. Бўлмаса ҳозир анави одам пичоқни ишлатса, жиноят бўлади. Мен ажратмаганим учун жазолашади. Пулсиз, ишсиз қолиб кетаман, - деса, врач:
— Шошмай тур! – дебди.
Кўп ўтмай уришаётганларлардан бири иккинчисини пичоқлаб қўйибди. Шунда врач:
— Ана, энди борсак бўлади. Пичоқ кўтаргани сеники, жароҳатлангани меники. Иккаламизга ҳам иш бор! – дермиш
— Сизни операция қилишдими?
— Ҳа.
— Хўш қалай?
— Уч юз минг!
— Мени тушунмадингиз. Сизда ўзи нима эди?
— Ўзи юз минг пулим бор эди.
— Аниқроғи, нимага шикоятингиз бор?
— Касалхона тўлови жуда-ям қиммат...
— Ўзи бу гиёҳ дориларни фойдаси борми?
Табиб:
— Ҳа, албатта мана катта ўғлимга машина, кенжа ўғлимга уй олиб бердим...
— Сен нима қилаяпсан, бурчакда тириллаб тўйга қатнашмийсанми, - деса.
Ҳалиги жинни врачга қараб:
— Свет йўқ-ку, мен движокман, - дермиш.
— Мен итман деган фикр сизда қачон пайдо бўлган?
Мижоз ўйланиб туриб:
— Ёш кучукчалигимда, - дермиш.
— Ўнг қўлимни текширинг, чапи пратез, - дермиш.
— Сиз ўлим тўшагида ётибсиз... - деса, бемор сакраб ўрнидан туриб:
— Дарров тўшагимни алмаштиринглар, - дермиш.
Милиция - жиноятчи бўлсангиз,
Машинангиз бузилса, уста қувонади.
Фақатгина ўғри сизга ҳамиша мўмай даромад ва хотиржам ухлашингизни тилайди.
— Врачларнинг ёзиб берган дорисига сира тушуниб бўлмайди.
— Бу яхши-ку!
— Нимаси яхши?
— Масалан, мен врач ёзиб берган дори қоғози билан бир йил автобусда бепул юрдим. Ярим йил бепул театр томоша қилдим.
— Яхшиси бувингизни эрга беринглар! Шунда ҳаммаси яхши бўлади!
Жаҳли чиққан набираси врачни урмоқчи бўлиб бўғзидан ушласа, ўртага кампир тушиб дебди:
— Қўй болам, бу доктор... Шунча йил ўқиган. Бир нарсани билмаса доктор бўлармиди...?!