Ўқитувчи-домла ҳақида латифалар

Синф раҳбари ўқувчиларга:
— Эртага синф хонасини таъмирлашга 50 минг сўмдан олиб келинглар, - деса, ўқувчилар:
— Устоз, нега бунча қиммат? – дейишибди.
Шунда устози:
— 30 минг сўмни менга берасизлар, қолгани ўзингизга. Ота-онангизга 50 мингдан йиғдим деб айтаман, - дебди.
Ўқувчилар бир овоздан:
— Келишдик, устоз! – дейишибди.
— Ўғлингиз дарс вақтида рогаткадан отиб ўтиради, - деб нолибди ўқитувчи ўқувчининг онасига.
— Вой шумтака-ей! Туғилган кунига совға қилган тўппончани йўқотибди-да, - дебди онаси.
Ўқитувчи ўқувчисининг отаси билан суҳбатлашяпти:
— Ўғлингиз бемаъни, аҳлоқсиз сўзларни кимдан ўрганяпти?
Ота:
— Падарингга лаънат! Билмайман бу аблаҳ кимдан эшитаркин бунақа сўзларни?
Мактабда ўқитувчи болаларга:
— Айтингларчи, бизга ой яқинми Америками?
— Ой яқин!
— Қанақасига ахир болалар?!
— Ой бизга кўриниб туради. Америка эса умуман кўринмайди, узоқда!
— Ойижон, бугун мактабда “Ким бўлсам экан?” мавзусида иншо ёздик.
— Жуда яхши! Сен ким бўламан деб ёздинг?
— Мен келин бўлмоқчиман деб ёздим.
Беш дақиқалик тарбиявий соат(!)дан кейин ҳеч нарса бўлмагандай сўраяпти:
— Устоз, сиз ҳам сўкинар экансиз-а?!
— Йўқ, барака топкур, мен она тилимизнинг бой имкониятларини кўрсатдим сенга...
— Хамедов, дарсингни тайёрладингми?
— Йўқ устоз.
— Нимага тайёрламадинг?
— Кеча акам 15 йил деганда қамоқдан чиқдилар.
— Мени қўрқитма! Ўтир, 5!
Консерватория талабаси:
— Устоз, мен билмоқчи эдим. Овозим ҳеч нарсага ярамайдими?
Устоз:
— Ярайди. Масалан, ёнғин чиқганда.
Шогирд устозидан сўради:
— Устоз, нега мен 2 йилдан бери ўқишга кира олмаяпман? Бунинг синоати недир?
Устоз чуқур ўйга толди ва вазминлик билан жавоб сўради:
— Сен қуёшнинг тоғлар ортидан секин-асталик билан чиқишини, майсалар устидаги қировни қитиқлаб эритиб, тиниқ шабнам томчиларига айлантиришини кузатасанми?
— Албатта, устоз.
— Тоғдан шарқираб, оламга шовқин солиб тушаётган шаршаранинг, дарёда сокин мавжланаётган сувнинг сўзларига қулоқ соласанми?
— Шубҳасиз, устоз.
— Кумуш қадаҳга тўлдириб қуйилган майнинг юзида ўз аксингни кўрганда чуқур ўйга толасанми? Ҳаётнинг маъноси ҳақида фикр юритасанми?
— Жуда ҳам кўп марта, устоз.
— Ойдек сулув гўзалнинг кўксига бошингни қўйиб, унинг ҳар бир юрак уришида намоён бўлган муҳаббатни вужудингда хис қиласанми?
— Деярли ҳар куни, устоз.
— Ҳаа, аҳмоқ, калтафаҳм! Вақтингни бунақа бекорчи нарсаларга сарфламасдан кетингни бир жойга қўйиб, қунт билан ўқиганингда аллақачон талаба бўлиб юрган бўлардинг! деган экан.
Профессор талабага:
— XV асрда яшаган буюк олимлар тўғрисида бирор маълумот айта оласизми?
Талаба:
— Албатта! Уларни барчаси аллақачон вафот этишган.