Boshqalar haqida latifalar
— Shohim, huzuringizga dunyoda eng mashhur folbin kirmoqchi, - debdi.
Shoh kiritishni buyuribdi. Folbin saroyga kirib aytibdi:
— Ey shohim, buyuk lashkarboshi! Men sizning bo‘lajak janglaringiz va umuman kelajak hayotingiz xaqida fol ochib beraman.
Podshoh jallodni chaqirib:
— Bu folbinning boshini tanidan judo qilinglar! - deb buyuribdi.
Jallod buyruqni bajargach, savol berishibdi:
— Shohim, nega folbinni o‘limga hukm qildingiz?
Podshoh:
— Bu ablah folbin o‘zining kelajagini bilmaydi-ku, mening kelajagimni qayerdan bilsin! - degan ekan.
— Ho‘sh, oralaringda matematiklar bormi?
— Bor, men! Men ham matematik!... men, men, - javob qaytaribdi safda turganlar.
— Juda soz, matematiklar! Qani endi belkurak va qo‘shboshlar bilan qurollanib, mashinaga chiqing. Dalaga borib, ildiz topamiz.
Tirqishdan qarasa, MIBdan kelishgan ekan. Uy egasi jim turaveribdi.
Shunda MIB xodimlari:
— Bizda yangi apparat bor. Uyda odam borligini ko‘rsatyapti. Oching eshikni! – deyishibdi.
Haligi odam hayron bo‘lib, eshikni ochibdi-da:
— Qani, ko‘rsatinglarchi... - dermish.
— Hoy og‘ayni, yo‘lni bilmay turibman, aytib bera olmaysizmi? – desa, haligi kishi yo‘lni ko‘rsatib yuboribdi.
Shunda folbin:
— Yaxshiligingizga men ham yaxshilik bilan javob qaytarmoqchiman. Men falon yurtning mashhur folbiniman. Keling, sizga ham bir fol ochib kelajagingizni aniq aytib beray, - debdi.
Shunda haligi kishi javob beribdi:
— O‘zini yo‘lini bilmagan odam, meni kelajagimni qayerdan bilardingiz!?
Erkak qiziqib so‘rabdi:
— Otaxon, nima sotyapsiz?
— Perforator. Ko‘rasanmi? – deb qog‘ozni ochsa, ichidan katta miltiq chiqibdi.
Erkak hayratda:
— Otaxon, axir bu miltiq-ku!? – desa, otaxon:
— Bilmasam bolam... Lekin asfaltni yaxshi teshar ekan, - dermish.
— Apparat bortidan sakrab chiqqach, halqani tortasiz. Bir ozdan so‘ng parashyut gumbazi ochiladi, yerga qo‘nasiz. Qo‘nish maydonida sizni avtobus kutadi. Avtobusga chiqib, yana shu yerga qaytib kelasizlar.
Rezervdagi desantchilardan biri sakrab, aytilganidek halqani tortibdi. Parashyut gumbazi ochilmabdi. Toshday tez pastga tushib borayotgan harbiy o‘ziga-o‘zi javrarmish:
— Ho‘sh, parashyut masalasida aldashdi. Qani ko‘raylik-chi, avtobus kutib turishi rostmikin!?
“Eson-omon yetib olaylik!” deb.
Yonidagi yo‘lovchi undan so‘rabdi:
— Hoy birodar, buncha havotir olasiz? Samolyot yangi, ishonchli! Hech narsa bo‘lmaydi, qo‘rqmang!
Haligi odam:
— Nuqul men o‘tirgan mashina buzilib qoladi, velosipedni baloni teshiladi, poyezd ham halokatli to‘xtaydi, - deb tursa birdan styuardessa e’lon qilibdi:
— Hurmatli yo‘lovchilar! Samolyotimiz tinch okeaniga qulamoqda! Biz sizlarga bittadan qutqaruv jeleti va xushtak beramiz. Xushtakni chalsangiz, sizlarga akula hujum qilmaydi!
Shunda haligi odam yig‘lamsirab debdi:
— Hozir menga berishgan xushtak yo chalinmaydigan bo‘ladi, yo bo‘lmasa menga uchragan akula kar bo‘lib chiqadi… Qutqaruv jeletini razmeri topilmasa ham kerak!
— Hayratlanayotgan bo‘lishi mumkin.
— Yo‘q. Ular kimdir tepada selfi qilyapti, deb o‘ylashadi.
Yigit:
— Qani endi, sizdi oldingizga bemor bo‘lib borsam-u, siz meni davolasangiz... – desa , qiz ortiga o‘girilib:
— Yaxshi yigit, men tug‘ruqxonada ishlayman, - dermish.