Doʻstlar haqida latifalar
— Ayiqni tezligi 20km/soat, og‘irligi 300kg, qochish befoyda, baribir yetvoladi...
Fizik bo‘lsa:
— Ayiq oshqozonining hajmi 20 kub.detsimetr. Odam hajmi 100 kub.detsimetr. Ayiqqa sen matematikni o‘zi bemalol yetadi. Qochib qolish kerak! – debdi.
— Yaxshi o‘zingchi?
— Zo‘r! Sen Munisa Rizayevani taniysanmi?
— U meni taniydimi???
Sharttaki bilanmi? “Dam olishgami? Gap yo‘q, ketdik!” deydi.
Mijg‘ov bilanmi? “Yana kim boradi? Nima ovqat yeymiz? Nechta kiyim olib ketish kerak? Havo qanaqa bo‘larkin?” deydi.
Injiq bilanmi? “Agar yaxshi uxlay olmasam qaytib kelaman...”deyishi aniq!
Bahonachi odam bilan bormoqchi bo‘lsangiz: “Dam olish kunlari bandman. Kelasi hafta ham ishlarim bor. Keyingi oy ham band bo‘lsam kerak. Umuman keyingi yil ham, keyingi hayotimda ham...” deygan javobni kuting.
Hisobchi odam bilanmi?: “Qancha pul ketarkin? Nechi kilogramm go‘sht olamiz?” desa,
borishni umuman istamagan odam: “Aniq bilmiman... Vaqtim bo‘larmikin...? Keyinroq o‘zim qo‘ng‘iroq qivaraman...” deyishi turgan gap!
“Og‘ayni gapni eshit! Meni hisobimdan 200 million olasan-da, qurilish mollari xarid qilasan. Yangi imorat qurilishini ham boshlayver! Aksiyalarni birjaga qo‘yasan. Foyda olishni boshlagach, ...” deb gapirayotsa, hamma yo‘lovchilarning ko‘zi chiqayozay deb qarab turishganmush. Yigit ularni ko‘rib debdi:
“Hayron bo‘lmanglar! Do‘stim kompyuteriga yangi o‘yin o‘rnatibdi. O‘yin qoidalarini tushuntirib beryapman”.
— Kecha qarmoqni zo‘rg‘a tortib uch metrlik somni chiqarib oldim!
— Seniki holva! Kecha meni qarmog‘imga XVIII asrda ishlangan katta fonus ilinib chiqdi. U haliyam yonib turgan ekan!
— Mayli men somni uzunligini qisqartiraman. Faqat iltimos, sen ham fonusingni o‘chgan ekan deb ayt!
Manzilga yetib kelgach, biri debdi:
— Men ichkariga kirib avtobusni haydab chiqaman. Sen shu yerda qorovulni chalg‘itib tur!
— Xo‘p, - debdi sherigi.
Ichkariga kirib ketgan o‘g‘ri yarim soat o‘tsa ham chiqmasmish, bir soat o‘tsa ham chiqmasmish.
Oxiri tashqarida turgani sekin ichkariga kirib qarasa, sherigi avtobuslarni orasida anqayib yurganmish.
— Nima qilyapsan? Nega haligacha avtobusni haydab chiqmayapsan? – desa, sherigi:
— 17-avtobusni topa olmayapman. Bu yerda turganlari bizni uyimizga bormaydi-ku!? - dermish.
— Hozirgi zamon yoshlari juda ajoyib-da! Ko‘chada 4 ta yosh yigit bitta sigaretni galma-galdan chekib o‘tirishibdi. Lekin hecham xafa emaslar. Tinmasdan kulishyapti-ya, baraka topgurlar.
— Shifokorning aytishicha, mening sakkiz soatlik umrim qolibdi. Yur, tuni bilan shahar aylanamiz, bor pulimga restoranda o‘tiramiz.
Do‘sti unga:
— Ho-o, sen ertaga baribir uyg‘onmaysan. Men bo‘lsam erta turib ishga borishim kerak.
— Avtobusda, kelyapman!
— Tezroq bo‘laqolgin...
— Yaxshi. Hozir, haydovchiga aytaman!
— Shu dangasa o‘g‘limni ishga olsang degandim...
— Muammo emas! Ertaga kelaversin. 1-2 soat ofisda, kompyuter o‘yin o‘ynab ketadi. Maoshi 5 million bo‘ladi.
— Do‘stim, men uni rostan ham ishlashini xohlayman.
— Mayli, yarim kunga kelaqolsin. Internetda yangiliklarni o‘qib, qahva ichib ketadi. Oyiga - 2 million, bo‘ladimi?
— Ha, yo‘q... U kamida 10 soatlab ishlashi kerak. Maoshini 700 mingdan oshirmaysan...
— E, bunaqasi ketmaydi! O‘g‘lingga ayt, yonimga institut diplomi bilan kelsin!