Harbiylar haqida latifalar
Kun, hafta, oy o‘tibdi-ki, rotadan xabar yo‘q.
Nihoyat, generalning o‘zi daryoning desant tashlangan joyidan qalqib chiqibdi. Qarasa sohil timsoh o‘ligiga to‘lib-toshgan. Shu fursatda suv yuzasida navbatdagi timsohning boshi ko‘rinibdi. Desantchilardan biri qo‘lidagi dubulg‘asi bilan timsohning boshiga qattiq zarb berib, tanasini qirg‘oqqa olib chiqibdi.
— O‘rtoq kapitan! - qichqiribdi guruh komandiri, - Bunisi ham etiksiz!
— Hoy, nodonlar, necha marotaba aytish kerak sizlarga, sekinroq uringlar, deb!? Bunaqa zarbadan oyog‘idagi etigi uchib chiqib ketyapti-ku!
— Bugun eng yalqov askarga juda oson topshiriq bor.
Hamma askarlar "Men" deb qo‘l ko‘taribdi. Orasida faqat bitta askar jim turganmush.
— Sen nega indamayapsan?, - debdi serjant.
— Qo‘limni ko‘tarishga erindim, - dermish boyagi askar.
— Abdullayev
— Men!
— Ilhomov
— Men!
— Z0 itov
— Men! Zoitovman, o‘rtoq starshina, Zoitov!
Ona:
— Doim haqiqatni yozgin!
Ota:
— E, uyoqda har bitta xatni tekshirishadi.
Ona:
— Unda ahvoling yomon bo‘lsa, qizil, yaxshi bo‘lsa, ko‘k rangli siyohda xat yozgin!
O‘g‘il jo‘nab ketdi. Oradan qanchadir vaqt o‘tib, ko‘k siyohda yozilgan xat kelibdi:
"Onajon, otajon, hammasi yaxshi! Faqat, bu xatimni qizil ko‘zoynak taqib o‘qinglar..."
— Bugun nima ovqat qilay? - desa, bo‘linma komandiri:
— Osh qil! - debdi.
— Necha kilo qilay? - so‘rabdi oshpaz:
— 10 kg necha kishiga yetadi? - debdi yana komandir.
— 90-100 kishiga yetadi, - desa,
— Bo‘lmasa jangdan keyin qilasan, - dermish.
— Shikoyatlar bormi? — so‘radi u.
— Huddi shunday, o‘rtoq general, bor shikoyat! — javob beribdi serjant Ivanov, — Komandir meni dangasalikda ayblab, nuqul bo‘kib qolguday yeb-ichishim, ertadan kechgacha uxlashim va shu bois basharam yog‘ bosib, koptokka o‘xshab qolganini aytib, menga baqirgani-baqirgan. O‘zining basharasi esa sizning basharangizdan battar yog‘ bosganidan xabari yo‘q!
Shunda eri:
— Qarachi xotin kim ekan, - desa.
Xotiniyam uyqusirab:
— Uxliyvuring erim armiyada-yu, - dermish.
— ... harbiy qismda ayniqsa, tartib-intizom sohasida ulkan yutuqlarga erishdik, - deb tursa,
Shu payt qiya ochiq eshikdan askar mo‘ralab:
— Ey qariya, mashinangni minib ketyapman, xo‘pmi?
Polkovnik hayratda qolgan generalga o‘girilib:
— Mana ko‘rdingizmi, yarim yil oldin ular hatto so‘rab ham o‘tirishmasdi, - dermish.
— Qani askarlar kim armiyagacha u-bu pishirgan bo‘lsa bir qadam oldinga.
Bir askar katta qadam bilan oldinga chiqibdi.
— Pishirgansanmi?
— Ha, pishirganman.
— Xo‘p yaxshi nima pishirgansan?
— Asfalt.
— Ivanov?!
— Men!
— Petrov?!
— Men!
— Sidorov?!
— Men!
— Uch ming o‘ttiz?!
— ...
— Uch ming o‘ttiz?!
— E, necha marotaba aytish kerak, Zozo mening familiyam, Zozo!