Ota-ona haqida latifalar
— Oyijon, meni sizga kim bergan?
Onasi:
— Seni laylak tashlab ketgan! – debdi.
Birdan eshik qo‘ng‘irog‘i chalinibdi. Bola borib teshikdan qarab oyisiga:
— Oyi laylak ishdan keldi. Bozor qilib kelibdilar, - dermish.
— O‘g‘lim, yangiliklarni o‘qishni bas qil! Kompyuterni o‘chirgin-da, dars qilishni boshla!
— Oyijon, axir men tarix fanidan “Rim imperiyasini qulashi” mavzusini o‘qiyapman-ku!
— Yo‘q. Biri shovqin solsa, ikkinchisi eshitmaydi...
— Ayt-chi, seni cho‘ntagingda ming so‘m bor. Dadangdan yana ming so‘m so‘rading. Necha puling bo‘ladi?
— Ming so‘m bo‘ladi ustoz.
— Sen matematikani yomon bilar ekansan.
— Siz meni dadamni yomon bilar ekansiz.
— Oyi, Oyi, O-yi-joon!
— Nega baqirasan? Mehmonxonadaman, yonimga kirib gapirsang-chi!
Bola onasini yoniga kirib borib debdi:
— Ko‘chada o‘ynayotib, loyga tushib ketdim. Hamma yog‘im rasvo. Etigimni yechib, yuvib qo‘ying...
— Ada, nega gorillaning burun teshiklari buncha katta?
Adasi o‘ylanib turib:
— Chunki gorillaning barmoqlari katta-da! – degan ekan.
— Isming nima?
— …urod
Otasi:
— Ismi Murod. Bosh harfini gapirolmayapti, - debdi.
Doktor:
— Bolakay, adang nima ish qiladi? – desa,
otasi shosha-pisha:
— Shu savolingizga o‘zim javob beraqolay, zamdekanman, - dermush.
— Ada, menga besh ming bering.
Adasi bo‘lsa:
— Nima, to‘rt ming? Uch mingni nima qilasan? Senga ikki ming ham yetadi! Mana ming so‘m, - deb besh yuz so‘m bergan ekan!
— Husan, chiqmay tur! Gaiga tushib qoldik!