She`r haqida latifalar

Orziqib kutaman har oyda seni,
Olisdan ko‘rinsang ko‘zlarimda nam.
Bermayman bilasan hech kimga seni,
Mening qadrdonim STIPENDIYaM!!!
Bir kuni Alisher Navoiy shogirdi Xo‘ja Osafiyga nasihat qila boshlabdi:
— Men bir narsaga hayronman. Shunday o‘tkir zehnli, baland ta’bli bo‘la turib, she’r yozish bilan shug‘ullanmaysiz.
— Mavlono xo‘b ayturlar. Afv maqomida uzr bayon qilamanki, endi she’r yozishga zo‘r ishtiyoq bilan kirishib ketdim. Hatto kechalari ham she’r yozish bilan mashg‘ul bo‘lyapman. Masalan, o‘tgan kecha ikki pulga olingan sham yonib bitguncha, ikki yuz juft bayt yozdim.
— Undoq bo‘lsa, har yuz juft bayting bir pul ekan-da...
Bir shoir g‘azal bitib mavlono Abduraxmon Jomiyning huzurida o‘qidi. So‘ng qaddini g‘oz qilib dedi:
— G‘azalni podsho saroyining darvozasiga osib qo‘ymoqchiman, zero el aro shuhrat topsa.
— Unda g‘azalni senikiligini qayerdan bilishadi? El aro mashhur bo‘laman desang, g‘azalingni yoniga o‘zingni ham osib qo‘y, - dedi mavlono Jomiy.
Bir kuni adabiy jurnal muharririga she’r qo‘lyozmasi yuborildi. She’r «Men nechun tirikman?» deb atalarkan. She’rning o‘zi esa juda uzun va zerikarli ekan. Muallifga juda qisqa javob jo‘natildi: «Siz she’ringizni pochta
orqali yuborganingiz uchun tiriksiz. Agar uni idoramizga o‘zingiz olib kelganingizda, shubhasiz, bu yerdan tirik chiqmasdingiz»
Hazil sher:
Ayrim g‘unchalar ochilar ertalab,
Talaba qizlar o‘qishga shoshar ertalab,
Yarmi bilim talab, yarmi ertalab.
Xotin kitob o‘qib o‘tirib javrayapti:
— Voy, sharmanda, voy dahshat!
— Ha, xotin, tinchlikmi?
— Dadasi, to‘yimizdan oldin siz menga atab yozgan she’rlaringizni qandaydir Ahad Qayum kitob qilib chiqaribdi.