Bir kuni Alisher Navoiy shogirdi Xo‘ja Osafiyga nasihat qila boshlabdi:
— Men bir narsaga hayronman. Shunday o‘tkir zehnli, baland ta’bli bo‘la turib, she’r yozish bilan shug‘ullanmaysiz.
— Mavlono xo‘b ayturlar. Afv maqomida uzr bayon qilamanki, endi she’r yozishga zo‘r ishtiyoq bilan kirishib ketdim. Hatto kechalari ham she’r yozish bilan mashg‘ul bo‘lyapman. Masalan, o‘tgan kecha ikki pulga olingan sham yonib bitguncha, ikki yuz juft bayt yozdim.
— Undoq bo‘lsa, har yuz juft bayting bir pul ekan-da...

To‘rt yahudiy va to‘rt o‘zbek Toshkentdan Moskvaga borish uchun poyezdga o‘tirishibdi. To‘rttala yahudiy har bittasi bittadan bilet olishibdi, o‘zbeklar bo‘lsa to‘rtalasi bitta bilet olibdi. Yahudiylar hayron bo‘lib, "bular nima qilar ekan, - deb kuzatib tursa.
Provodnik biletlarni tekshirishni boshlaganda, to‘rttala o‘zbek bitta tualetga kirib olibdi. Provodnik tualetda bitta odam bor, deb tualet eshigini taqillatib bilet so‘rabdi. Eshik qiya ochilib, bitta biletni ko‘rsatishibdi, provodnik o‘tib ketibdi.
Yahudiylar qoyil qolibdi va Moskvadan qaytishda, ular ham to‘rttasi bitta bilet olibdi, O‘zbeklar bo‘lsa birorta ham bilet olmabdi. Provodnik tekshirishni boshlabdi. Yaxudiylar yugurib tualetga kirib olibdi. Shu payt eshik taqillabdi. Yahudiylar biletni tashqariga uzatishibdi. O‘zbeklar biletni olib narigi tualetga yugurishibdi.