Shifokorlar haqida latifalar

Vrach bilan militsiya xodimi suhbatlashib tursa, sal nariroqda ikkita yigit janjallasha boshlabdi. Birini qo‘lida pichoq ham bor ekan. Shunda militsiya xodimi:
— Men borib ajratay. Bo‘lmasa hozir anavi odam pichoqni ishlatsa, jinoyat bo‘ladi. Men ajratmaganim uchun jazolashadi. Pulsiz, ishsiz qolib ketaman, - desa, vrach:
— Shoshmay tur! – debdi.
Ko‘p o‘tmay urishayotganlarlardan biri ikkinchisini pichoqlab qo‘yibdi. Shunda vrach:
— Ana, endi borsak bo‘ladi. Pichoq ko‘targani seniki, jarohatlangani meniki. Ikkalamizga ham ish bor! – dermish
Vrach bemorga:
— Sizni operatsiya qilishdimi?
— Ha.
— Xo‘sh qalay?
— Uch yuz ming!
— Meni tushunmadingiz. Sizda o‘zi nima edi?
— O‘zi yuz ming pulim bor edi.
— Aniqrog‘i, nimaga shikoyatingiz bor?
— Kasalxona to‘lovi juda-yam qimmat...
Tabibdan bemor so‘radi:
— O‘zi bu giyoh dorilarni foydasi bormi?
Tabib:
— Ha, albatta mana katta o‘g‘limga mashina, kenja o‘g‘limga uy olib berdim...
Jinnilar jinnixonada o‘zlaricha to‘y qilayapti. Bittasi qo‘shiq aytayapti, bittasi chelakni chalyapti, bittasi supurgini gitara qilib olsa, bir jinni burchakda orqa tomonga qarab olib "Tiiiirrrr, tirtirtir" - deb tursa. Vrach kelib:
— Sen nima qilayapsan, burchakda tirillab to‘yga qatnashmiysanmi, - desa.
Haligi jinni vrachga qarab:
— Svet yo‘q-ku, men dvijokman, - dermish.
Ruhshunos mijozidan so‘rabdi:
— Men itman degan fikr sizda qachon paydo bo‘lgan?
Mijoz o‘ylanib turib:
— Yosh kuchukchaligimda, - dermish.
Bir soxta tabib odamlarni tomirini ushlab, kasalini aniqlab, dori yozarkan. Bir kuni bemorni chap qo‘l tomirini ushlab, dori yoza boshlasa, bemor tabibga qarab:
— O‘ng qo‘limni tekshiring, chapi pratez, - dermish.
Bemorni yotgan palataga kirgan vrach, unga qarab:
— Siz o‘lim to‘shagida yotibsiz... - desa, bemor sakrab o‘rnidan turib:
— Darrov to‘shagimni almashtiringlar, - dermish.
Vrach - kasal bo‘lsangiz xursand bo‘ladi.
Militsiya - jinoyatchi bo‘lsangiz,
Mashinangiz buzilsa, usta quvonadi.
Faqatgina o‘g‘ri sizga hamisha mo‘may daromad va xotirjam uxlashingizni tilaydi.
Vrach qabuliga kelgan ikki qariya suhbatidan:
— Vrachlarning yozib bergan dorisiga sira tushunib bo‘lmaydi.
— Bu yaxshi-ku!
— Nimasi yaxshi?
— Masalan, men vrach yozib bergan dori qog‘ozi bilan bir yil avtobusda byepul yurdim. Yarim yil bepul teatr tomosha qildim.
Bir yigit qari buvisini vrachga olib boribdi. Vrach qari kampirni obdon tekshirib, qarichilikdan ekanini anglabdi. Bir hazillashmoqchi bo‘lib kampirni olib kelgan nabirasiga debdi:
— Yaxshisi buvingizni erga byeringlar! Shunda hammasi yaxshi bo‘ladi!
Jahli chiqqan nabirasi vrachni urmoqchi bo‘lib bo‘g‘zidan ushlasa, o‘rtaga kampir tushib debdi:
— Qo‘y bolam, bu doktor... Shuncha yil o‘qigan. Bir narsani bilmasa doktor bo‘larmidi...?!