Эшиги очиқ ҳолда юриб кетаётган маршрутка ҳайдовчиси орқага ўгирилиб дебди:
— Бу нимаси? Эшикни ёпинглар!
Орқа ўриндиқлардан бирида кетаётган аёл норози оҳангда:
— Ичкари жуда иссиқ. Бироз эшикларни очиб кетаверайлик! – деса, ҳайдовчини жаҳли чиқиб:
— Эсингиз жойидами? Йўлда кимдир тушиб қолса-чи?! – дебди.
Йўловчи аёл ҳайдовчига жавоб берибди:
— Ҳавотир олманг! Ўзим йўл кира ҳаққини тўлаб юбораман...!
Ҳурматли эркаклар! Агар сиз мактаб билан бир девор қўшни бўлсангиз ҳам, хотинингиз шаҳарни нариги четидаги мактабга фарзандингизни ўқишга беради...
Спорт залидан қайтган эр хотинига дебди:
— Ҳамма жойим оғриб кетяпти. Тренерим айтдики, мушакларим оғриса, демак улар ўсаётган бўларкан.
Хотини эрини бошига бир уриб:
— Оғридими? Қани энди, миянгиз ҳам ўсиб қолса эди...
Бир йигит Францияга саёҳат чиптасини ютиб олибди. Лекин франсузчани билмас экан. Нима қилишини билмай, дўстидан маслаҳат сўрабди:
— Ўртоқ, бошим қотди. Францияга кетяпман-у, француз тилини билмайман!
Дўсти маслаҳат берибди:
— Шу ҳам муаммоми?! Ҳар бир сўзингни олдига "Ф" ҳарфини қўшиб гапираверасан…
Йигит Францияга борибди. Ҳамма ёқда фрунцузлар…
Шаҳар айланиб юриб, адашиб қолибди. Шунда йўлни сўраш учун бир франциялик одамни тўхтатиб сўрабди:
— Фалом, фака! Фузр, фанави фўча фаерга фолиб форади? – деса, ҳалиги француз одам қараб туриб:
— Фэ фоғайни, фўзим фам филмай фурибман, - деган экан.
Сира иши юришмаган бир одам болаларга эртак айтиб беряпти:
“Бир бор экан, бир йўқ экан. Ўша нарса пул экан...” деб кўзига ёш келибди.
Ёзда таътилга чиқдим. Таътил пулимни олишим билан кўз ўнгимга Туркия келди.
“Келақол! Денгизда мазза қилиб дам олиб кетасан!” – деб чақирди у мени.
Кейин Париж қичқирди:
“Салом! Эйфель минорасига чиқишни, сайёҳат қилишни ёқтирмайсанми!?”
Охири кўз олдимга Қўйлиқ бозорида, тонгги улгуржи бозор келди:
“Мана, келақолинг! Қишга мураббо, компот ёпиб оласиз. Ўрик, олма, олча, олхўрилар бор...!”
Вақт алламаҳал бўлганда дарвозадан кириб келган ўғлига онаси дебди:
— Қаерларда юрибсан? Соат нечи бўлди?! Бор, юравер кўчада!
Бу гапни эшитган ўғли шу заҳоти чўнтагидан телефонини, кимгадир қўнғироқ қилиб:
— Алло, Алиш шўттамисила? Рухсат олдим. Ҳозир чиқаман, - дермиш.
Бир куни бодринг билан помидор чўмилгани борибди. Карамни ҳам уларга ҳаваси келиб:
— Мен ҳам чўмилсам бўладими? – дебди.
— Майли, фақат кийимларингни ечиб чўмил! – дебди бодринг.
Карам ечинавериб-ечинавериб, йўқолиб қолган экан.
Врач қабулига кирган қари отахон шикоят қилмоқда:
— Болам, мазам йўқ! Биттасини юклайман, иккинчисини юклайман, учинчисини юклай бошлаганимда тобим қочади...
Врач ҳайрон бўлиб:
— Отахон, мен ёш бўла туриб шунча кучим йўқ. Сиз нега оғир юк ташиб юрибсиз? – дебди.
Отахон:
— Қанақа юк? Мен интернетдан фильмларни юклаб ўтираман!
Техника олий ўқув юртига кирган 1-курс талабаси ўқишнинг илк куни биринчи пара дарсда ўтириб маъруза тингламоқда:
“Квант майдон назариясида зета тартибга солиш мураккаб ўзгарувчининг функцияси бўлган Риеманн зета функциясидан фойдаланиш...”
Талаба чўнтагидан қўл телефонини чиқариб, қўнғироқ қилиб паст овозда дебди:
“Ада, фикримдан қайтдим. Армияга борақолай...!”
