— Сизнинг ўрнингизда бўлганимда, бу эркак билан гаплашмаган бўлардим. Қандайдир шубҳали кимса...
— Кечирасиз, лекин бу - мени эрим бўлади...
Қадим замонда подшоҳнинг ёнига аёнларидан бири югуриб келиб:
— Шоҳим, ҳузурингизга дунёда энг машҳур фолбин кирмоқчи, - дебди.
Шоҳ киритишни буюрибди. Фолбин саройга кириб айтибди:
— Эй шоҳим, буюк лашкарбоши! Мен сизнинг бўлажак жангларингиз ва умуман келажак ҳаётингиз хақида фол очиб бераман.
Подшоҳ жаллодни чақириб:
— Бу фолбиннинг бошини танидан жудо қилинглар! - деб буюрибди.
Жаллод буйруқни бажаргач, савол беришибди:
— Шоҳим, нега фолбинни ўлимга ҳукм қилдингиз?
Подшоҳ:
— Бу аблаҳ фолбин ўзининг келажагини билмайди-ку, менинг келажагимни қаердан билсин! - деган экан.
Русча: Пока! Немисча: Wiedersehen! Инглизча: See you! Туркча: Gule gule!
Ўзбекча: Бўпти. Гаплашамиз. Уйдагиларга салом деб қўй! Уйга ўт, чой ичамиз.
“Борига барака”дан энергия тежамкор лампочка ютиб олдим.
Уйга келиб, чироққа ўрнатиб кўрдим. Ишламади...
Ростан ҳам энергияни тежар экан.
— Сенга иккита янгилигим бор.
— Яхшисидан бошлайқол.
— Ким айтди сенга яхши хабар бор деб?!
— Нимангизни йўқотдингиз Хўжа Насриддин? – сўрабди қўшни.
— Чақа пулларимни тушириб юборгандим. Шуларни излаяпман, - жавоб берибди Насриддин.
— Шу ерда йўқотдингизми? – дебди қўшни.
— Йўқ! Ҳов анави қоронғи йўлакда йўқотдим. Лекин у ер қоронғилик қиляпти. Чироқни тагига келиб излаяпман, - дермиш Насриддин.
Йигит:
— Яхши қиз, 100 минг пулингиз тушиб қолди…
Қиз:
— Бу 100 минг мен билан танишишга баҳона бўла олмайди!
Йигит:
— Унда кўпроқ пул туширинг!
1945 йилда афанди немисларга асир тушиб қолибди.
— Сўнгги тилагингни тила! – дебди немислар унга.
— Қулупнай есам, армоним йўқ эди, - дебди афанди.
Немислар:
— Майли, қулупнай пишса ейсан, кейин отамиз, - дейишибди.
Қулупнай пишгунича уруш тугаб, афанди омон қолган экан.
