— Шу қўйларнинг сонини камайтирмай қўзилатиб, боқиб берасан, — сут-қатиғи хизматингга!
Афанди қўйларни ҳайдаб саҳрога чиқиб кетди. Қараса: пошшо уни алдаб, совлиқ эмас, ҳаммасига қўчқор берган экан. Афанди ҳам қўйларни бир чеккадан сўйиб ея берди, Қўйлар тугагач, подшонинг муҳлати ҳам тугади. Афанди уйига қайтиб келди, аммо ўрдага бормади.
Ғазабланган подшо Афандининг уйига ясовул юборган эди, у: «Афанди туғиб ётган экан» деган хабарни келтирди.
Тутоқиб кетган подшо Афандининг уйига келиб чақирган эди, Афандининг хотини бундай жавоб берди:
— Афанди туғиб ётибдилар, ишингиз бўлса айтиб кета қолинг, айланай, ўзлари ҳеч ерга чиқолмайдилар.
— Ия, эр киши ҳам туғадими? Бу қандай номаъқулчилик!— қичқирди подшо.
подшога жавобан хотинининг ёнида турган Афанди дер эди:
— Тақсиримнинг қўчқорлари туққанда, мен туғсам ажабланадиган жойи борми?!