Ҳар куни ўрмонда айиқ қуённи тутволиб дўппослар экан. Хуллас, жонидан тўйиб кетган қуён шерни олдига бориб, айиқни қилмишларидан шикоят қилибди. Шунда шер фармон чиқазибди. Унга кўра айиқ қуённи урмаслиги тўғрисида тилхат ёзиб бериши керак экан. Эртаси куни айиқ қуённи ургани келаётса, қуён фармонни кўрсатибди. Шунда айиқ:
— Бугун ҳам уриб олай. Эртага урмаслик ҳақида тилхат ёзиб бераман, - дебди. Эртасига яна урибди ва индинга урмаслик ҳақида тилхат ёзиб берибди.
Бир ҳафта ўтгандан кейин шер қуённи кўриб қолиб:
— Айиқ урмаяптими энди? - деб сўрабди.
Қуён:
— Эҳ, уриши ўша-ўша. Фақат қоғоз кўпайиб кетди, - дермиш.