Ҳақиқат-адолат ҳақида латифалар
Биринчи класс йўловчилари қутқариш қайиқларига чиқиб олган бўлсалар-да, иккинчи ва учинчи класс йўловчилари кема капитанининг айсберглар кема учун фойдали ҳақидаги ёлғон чўпчакларини эшитмоқдалар.
— Хўш, бу сафар нимани баҳона қиласиз?
— Айтсам ишонмайсиз! Бекатда автобус кутиб...
— Балки бу сафар мен эшитмаган бирор гапни айтарсиз?!
— Бугун кўринишингиз жуда ажойиб ўртоқ бошлиқ...
— Ҳеч қаерда...
— Унда нима иш қиляпсан?
— Бекорчилик.
— Зўр иш-ку!
— Ҳа! Рақобатни айтмайсанми!?
1. Умуман ювинмайдиганлар.
2. Тутқичдан ушлаб туриш ўрнига устингга йиқиладиганлар.
3. Телефонда овози борича бақириб гаплашадиганлар.
4. Қария ёки ёш болали йўловчини кўриши билан ухлаб қоладиганлар.
5. Ўзини бекатига етиб келмаган бўлса ҳам эшик олдидан кетмайдиганлар.
6. Юзингга қараб йўталадиганлар.
7. Сочини у ёқдан бу ёққа силкитиб юзингга теккизишни ёқтирадиганлар.
Бироз вақт ўтгач, чиқиб қараса эшаги йўқмиш...
— Ўғри, ўғри! Эшагимни ўғирлаб кетишди! – деб бақира бошлабди.
Одамлар йиғилибди. Афанди яна дебди:
— Эшагим йўқ! Шу ерга боғлаб кетган эдим. Агар борди-ю эшагим топилмас экан, отам қилган ишни қиламан ҳозир! – дебди.
Одамлар ҳайрон қолиб “Отангиз нима қилганлар?” деб сўрайверишибди.
Шунда афанди:
— Отамни ҳам эшаги йўқолиб қолганда, уйга пиёда кетганлар, - деган экан.
— Сизни яхши одатларингиз нимада? – сўрабди йигит.
— Мен умуман овқат танламайман, - дебди қиз.
— Хафа бўлмасангиз, ёмон одатларингизни ҳам билсам... – дебди яна йигит.
— Овқат қилишни умуман билмайман, - деган экан қиз.
— Бу тоғдаги йиртқичнинг қорни оч-тўқлигига боғлиқ.
— Мен ишдан кейин сўраяпман!
— Ойижон, мен ўзимни йўқотиб қўйдим...
Онаси дебди:
— Мен эса сени кир ювиш машинасини ичида кўргандим.
1) Ҳеч бир одам чап кўзи билан ёзувни ўқий олмайди.
2) Буни ўқиган содда одам дарров шу ишни қилиб кўради.
3) Алданганини билиб кулиб қўяди.