Калтафаҳмлар ҳақида латифалар
Янги келин-куёв чимилдиқда ўтирганмиш. Куёв бармоғидаги узукни айлантириб ўтирган экан, келинни сабри тугаб:
— Сиз бошқа ишни ҳам биласизми? – деса, куёв:
— Биламан. Узукни нариги тарафга ҳам айлантира оламан - дебди.
— Сиз бошқа ишни ҳам биласизми? – деса, куёв:
— Биламан. Узукни нариги тарафга ҳам айлантира оламан - дебди.
— Янги Ласетти олибсан. Қанақа экан? – деб сўрабди йигит дўстидан.
Дўсти бўлса:
— Яхши. Ишхонага 20 дақиқада бораман. Уйга эса 2 соатда келаман, - дебди.
— Нега? – сўрабди йигит.
— Чунки олдинги юришга бешта узатма бор. Орқага эса битта, - дермиш дўсти.
Дўсти бўлса:
— Яхши. Ишхонага 20 дақиқада бораман. Уйга эса 2 соатда келаман, - дебди.
— Нега? – сўрабди йигит.
— Чунки олдинги юришга бешта узатма бор. Орқага эса битта, - дермиш дўсти.
Чойхонада ошхўрлик қилиб ўтирган Афандига бир таниши дебди:
— Уйингизга ўт кетди, тез боринг!!!
— Э, йўқ! Биз хотиним билан ишларни бўлишиб олганмиз. Мен пул топиб бораман. Хотиним уйдаги ишларга қарайди. Бор ўзига айт!
— Уйингизга ўт кетди, тез боринг!!!
— Э, йўқ! Биз хотиним билан ишларни бўлишиб олганмиз. Мен пул топиб бораман. Хотиним уйдаги ишларга қарайди. Бор ўзига айт!
Бир куни афанди балиқ овига борибди.
Ҳаво айниб, совиб кетибди. Шунда афанди балиқ тўрига ўранволиб, — барибир совуқ-да..., - дермиш.
Ҳаво айниб, совиб кетибди. Шунда афанди балиқ тўрига ўранволиб, — барибир совуқ-да..., - дермиш.
Машҳур жамоа футболчиси ўз уйига спорт мухбирларини чақириб, уйида бор техника анжомларини бирма-бир кўрсата бошлабди:
— Мана бу телевизор, бу кондиционер, бу музлатгич, микротўлқинли печь, ...
Мухбирлар ҳайрон бўлиб, футболчидан нега буларни кўрсатаётганини сўрашса:
— Сизлар нуқул "бу футболчини техникаси йўқ", деб газетага ёзасизлар, сизларга яна қанақа техника керак?, - дермиш.
— Мана бу телевизор, бу кондиционер, бу музлатгич, микротўлқинли печь, ...
Мухбирлар ҳайрон бўлиб, футболчидан нега буларни кўрсатаётганини сўрашса:
— Сизлар нуқул "бу футболчини техникаси йўқ", деб газетага ёзасизлар, сизларга яна қанақа техника керак?, - дермиш.
— Агар мен бошимни пастга, оёғимни осмонга қилиб турсам, қон бошимга келадими?
— Албатта, жаноб.
— Унда нега тик турганимда, қон оёқларимга тўпланиб қолмайди?
— Чунки оёқларингизни ичи бўм-бўш эмас-да!
— Албатта, жаноб.
— Унда нега тик турганимда, қон оёқларимга тўпланиб қолмайди?
— Чунки оёқларингизни ичи бўм-бўш эмас-да!
Қадим замонда бир подшоҳ уч нодон вазирига буюрибди:
— Балиқни бошини олмасдан туриб, ўлдириб ҳузуримга олиб келинглар! Уччала вазир йўлга чиқибди.
Биринчи вазир:
— Агар балиқни бошини олмасак, қандай қилиб ўлдирамиз, - дебди.
Иккинчи вазир эса:
— Яхшиси подшоҳ хузурига ўлик балиқни олиб борамиз, - дебди.
Шунда учинчи вазир:
— Эй нодонлар! Шунгаям ақлингиз етмадими? Балиқни ўзимизнинг услубда, сувга чўктириб олиб борамиз, - дермиш.
— Балиқни бошини олмасдан туриб, ўлдириб ҳузуримга олиб келинглар! Уччала вазир йўлга чиқибди.
Биринчи вазир:
— Агар балиқни бошини олмасак, қандай қилиб ўлдирамиз, - дебди.
Иккинчи вазир эса:
— Яхшиси подшоҳ хузурига ўлик балиқни олиб борамиз, - дебди.
Шунда учинчи вазир:
— Эй нодонлар! Шунгаям ақлингиз етмадими? Балиқни ўзимизнинг услубда, сувга чўктириб олиб борамиз, - дермиш.
Икки улфат кўл бўйида гаплашиб ўтиришса, Хаммер машинасида бир бой келиб дебди:
— Йигитлар, кўлни қаери саёз? Машинамда нариги қирғоққа ўтиб кетмоқчиман.
— Мана бу еридан ўтсангиз бўлади, - деб жавоб беришибди.
Бой Хаммерида кўлга қараб ҳайдабди-ю, шу заҳоти чўкиб кетибди. Бир амаллаб сузиб чиққан бой:
— Саёз дегандиларинг-ку!? - деса, улфатлар ҳайрон бўлиб:
— Ҳозиргина шу ердан бир тўда ўрдаклар ўтиб кетишганди-да..., - дермиш.
— Йигитлар, кўлни қаери саёз? Машинамда нариги қирғоққа ўтиб кетмоқчиман.
— Мана бу еридан ўтсангиз бўлади, - деб жавоб беришибди.
Бой Хаммерида кўлга қараб ҳайдабди-ю, шу заҳоти чўкиб кетибди. Бир амаллаб сузиб чиққан бой:
— Саёз дегандиларинг-ку!? - деса, улфатлар ҳайрон бўлиб:
— Ҳозиргина шу ердан бир тўда ўрдаклар ўтиб кетишганди-да..., - дермиш.
Афандини эшаклари кўп экан. Уларни бештасини танлаб бозорга сотишга олиб кетибди. Йўлда чарчаб биттасига миниб олибди. Энди эшакларини санаб қараса тўртта экан. Афандини роса боши қотибди. Охири эшагидан тушиб йўқолган эшагини излай бошлабди. Излаб-излаб яна йўқолмадимикин деб эшакларини санаб кўрибди. Санаса бешта чиқибди.
Иккита чукча тайгада адашиб қолишибди. Биринчиси иккинчисга:
— Ўқ от, балки кимдир эшитиб қолар... Иккинчиси ўқ отибди. Аммо ҳеч еч ким овоз бермабди.
— Яна бир маротаба от! У отибди, яна жимлик.
— Яна битта!
— Иложи йўқ!
— Нега?
— Камонниг ўқи тугади!
— Ўқ от, балки кимдир эшитиб қолар... Иккинчиси ўқ отибди. Аммо ҳеч еч ким овоз бермабди.
— Яна бир маротаба от! У отибди, яна жимлик.
— Яна битта!
— Иложи йўқ!
— Нега?
— Камонниг ўқи тугади!
