Пул-бойлик ҳақида латифалар
— Нега ёзда телпак, пальто кийиб олдиз?
Афанди:
— Болам январь ойидаги пенсиямга келдим, - дермиш
— Ўртоқ судья, сиздаям тўртта далаҳовли, бешта ҳовли, олтита квартира ва ўнта машина бор. Айтинчи, сиз порахўрмисиз?
— Ишонтирдингиз. Айбсиз! Озод этилсин!
— Қани, "Куф" денг-чи, - дебди.
Ҳайдовчи дарҳол текширувчини чўнтагига юз мингни солиб қўйибди.
Пулни олиб, яна "Куф" дейишини талаб қилибди. Шунда ҳайдовчи яна эллик минг берибди. ГАИ ходими эса:
— Йўқ! Биринчи галдагидек "куфланг", - дермиш.
"Ҳурматли дадажон!
Берлин жуда чиройли шаҳар экан. Одамлари ҳам яхши. Ҳамма ишларим, ўқишим жойида! Фақат бир муаммо бор: мен ўқишга тилла Феррари машинамда келаман. Ўртоқларим поездда келишади. Ҳатто ўқитувчиларим ҳам. Шунга мен баъзида хижолат бўламан".
Отасидан жавоб келди:
"Севимли ўғлим!
Хижолат бўлишингни истамайман. Сени ҳисобингга етарлича пул ўтказдим. Ўзинггга поезд сотиб ол! Бизни уятга қўйма".
— Бу пулларни нимага сарфламоқчисиз?
— Қарзларимни тўлайман.
— Қолганларичи?
— Қолганлари кутиб туришади...
Эр:
— Ҳа онажониси, бу романтика нимани белгиси? - деса, хотин:
— Бу романтик ужин светдан қарзимизни белгиси, - деган экан.
— Мен мактабни ҳеч қаерини бузмадим-ку!?
Камбағал қўшниси жинга қараб:
— Битта чой дамлаб кел!, - деса, зум ўтмай жин чойнакда чой олиб келибди.
Буни кўрган бой югуриб чиқиб қўшнисига:
— Шу кўзани менга сот! Истаган пулингни бераман, - деб ёлворибди. Камбағал бойни ҳамма пулларини, уйини, хазинасини олиб, кўзани унга берибди.
Бой хурсанд бўлиб, эски кулбага кирибди-да, кўзани силабди:
— Амрингизга мунтазирман, - деб чиқибди жин ичидан.
— Менга катта сарой, беҳисоб тилла бер!, - деса, жин:
— Буни иложи йўқ. Чунки мен фақат чой дамлашни биламан, - дермиш.