Ўқитувчи-домла ҳақида латифалар

Ботаника ўқитувчисига ўқувчи савол берибди:
— Дарахтлар ёрдамида шимол ва жануб томонларни қандай билиб олса бўладими?
Ўқитувчи:
— Жуда-ям осон-ку! Арча-шимол, пальма эса жануб.
Диққат савол.
Қариндошликнинг коррупцияга таъсири қандай?
— Аҳмедов, жавоб бер-чи!
— Билмайман устоз!
— Ўтир беш!
— Раҳмат, ада.
Бир психолог талабаларга маъруза қила туриб:
— Сўз билан одамни ҳар мақомга солиш мумкин. Мана, ҳозир тажриба ўтказиб кўрамиз, - дебди-да, қаёққадир телефон қилиб сўрабди:
— Қўзибойни мумкинми?
— Қўзибой бу ерда турмайди, - деган жавоб эшитилибди.
Гўшакни бир дақиқадан сўнг олиб, яна ўша рақамни терибди:
— Қўзибойни чақириб беринг.
— Қўзибой бу ерда турмайди деяпман-ку! – гўшакдан асабий овоз эшитилибди.
— Ана, эшитдингизми, астойдил жаҳли чиқяпти, - дебди психолог.
— Сўз билан одамни жинни қилиб қўйиш мумкин, - деди бир талаба. - Ишонмасангиз, телефонни бериб туринг, ҳозир кўрасиз.
Талаба тезда ўша рақамга қўнғироқ қилиб:
— Алло! Мен Қўзибойман. Мени ҳеч ким сўрамадими?
Мактабнинг биринчи синфга келган ўқувчиларга ўқитувчиси тушунтирибди:
— Азиз болажонлар! Мактабда тўполон қилиш, баланд овозда гаплашиш, одобсизлик қилиш мумкин эмас. Агар бирор нима сўрамоқчи бўлсангиз, қўлингизни кўтариб мурожат қилинглар.
Шу заҳоти болалардан бири қўлини кўтарибди.
Ўқитувчиси:
— Нимани сўрамоқчисан Алишер?, - дебди таажжубланиб.
— Ҳеч нимани. Шунчаки, тушунтираётган тизимингиз қанчалик аниқ ишлашини текшириб кўряпман.
Талаба имтиҳонда йиқитган домласини кўриб қолди:
— Ассалому алайкум, домла!
— Мен аҳмоқлар билан саломлашмайман.
— Мен эса саломлашаман.
Ўқитувчи Музаффардан сўради:
— «Ўғирламоқ» сўзининг ўтган замони қандай бўлади?
— «Ўғирлади» бўлади.
— Келаси замоничи?
— Қамоқ-да!
Ўқитувчи:
— Энди мен сизларга Пифагорнинг ушбу назариясини исботлаб бераман. Орқа партада ўтирган Мурод:
— Шарт эмас, устоз. Биз сизга шундоқ ишонамиз.
Муаллим ўқувчиларни огоҳлантиряпти.
— Болалар, ҳеч қачон жониворларни ўпманг! Бу турли касалликларга сабаб бўлиши мумкин. Эшмат шунга мисол келтир!
— Холам, қачон қараса тўтиқушини ўпиб эркаларди.
— Кейин нима бўлди?
— Тўтиқуш ақлдан озди.
Институтда кириш имтиҳони. Имтиҳон олаётган профессор савол берибди:
— Қани менга тушунтрингчи, электр мотор нега айланади?
— Электр қуввати таъсир этаётгани учун!
— Шу ҳам жавобми?! Нега унда дазмол айланмайди?
— Чунки у айлана эмас.
— Яхши.. Нега унда электр плитка айланмайди? У юмалоқ-ку?!
— Чунки у ғадир-будир. Оёқчалари ишқаланади.
— Тушунарли... Ҳм-м... Лампочка-чи?! Электр лампочкаси! Юмалоқ, силлиқ, оёқчалари йўқ! Нега лампочка айланмайди?
— Лампочка айланади-ку?!
— Қанақасига?!!
— У куйиб қолганда янгисини қўйганингизда айлантириб қўйясизми?
— Тўғри... Ҳақиқатдан ҳам... Айлантираман... Ҳа! Лекин уни мен айлантираман-ку, ўзи айланмайди-ку?!
— Биласизми, бу дунёда ўз-ўзидан ҳеч нарса айланмайди! Ана, электр мотор ҳам айланиши учун электр қуввати таъсир этиши керак!
Институтда охирги дарс. Талабалар чарчаб, ўқитувчидан илтимос қилишмоқда:
— Жавоб бера қолинг, жуда-ям чарчадик...
Ўқитувчи:
— Яхши. Мана шу қўлимдаги ручканинг сиёҳи тугаса, уйга кетасизлар.
Талабалардан бири:
— Ручкангизни беринг. Мен сиёҳини ичиб юборақолай!