Бир куни Афанди йўлда кетаётиб, "патинка чўтка" топиб олибди.
Аста қўлига олиб:
— Товба, тахтага жун чиқибди, - дебди-ю, ташлаб кетворибди.
Бир куни Афанди йўлда кетаётса светофорда бир ўта замонавий қиз машинаси билан келиб тўхтабди
Афанди кўриб:
— Вой-бў, бунча чиройли. Бунақасини ҳали кўрмагандим, - деса
Ҳалиги қиз:
— Маълумот учун, мени онам шунақа чиройли туққанлар, онам ҳам жуда гўзал аёллар, - деса
Афанди:
— Сен онасини қаердан биласан? Бу чет элда ишлаб чиқарилган машина-ку, - дермиш
Бир деҳқон эшак миниб шаҳарга келар эди. Иттифоқо эшаги хоннинг арки ёнига келганида ҳанграб юборди. Арк тепасида турган хон аччиғланиб, деҳқонни дарралашга буюрди.
Ҳукм ижро қилинди. Эзилган деҳқон ҳанги эшакдан қутулиш учун уни бозорга олиб кириб, Афандини кўрди-да, бошига тушган ҳодисани сўзлади.
— Қўй, бунга ҳафа бўлиб эшагингни сотма, - деди Афанди, - ҳамма эшак ҳам эшакни кўрганда ҳанграйди!
Бир куни Афанди ош қилмоқчи бўлибди, қараса музлатгичда гўшт қолмаган экан. Жаҳли чиққан Афанди шартта қўлига пичоқни олиб, шимини ечибди-да... Бошқа шимини, кийиб қассобхонага кетибди.
Подшо Афандини бир куни овга олиб чиқди. Бир манзилда Афандини масхаралаш учун отининг пастки лабини кесиб қўйди. Афанди буни фаҳмлаб қолди-ю, бориб подшонинг отининг думини кесиб қўйди.
Овдан қайтишда подшо оркасига қараб Афандига деди:
— Афанди, отингиз нега кулаётибди?
Афанди дарҳол жавоб қайтарди:
— Тақсир, отингизнинг кети очилиб қолибди, шунга куляпти.
Афандининг уйига келган меҳмон уч кунда ҳам кетмасмиш. Эрталаб афанди мушугини уришаётганмиш: "Кет! уч кунлик меҳмонга ўхшаб ўтираверасанми?!"
Афанди врач бўлиб ишлар экан.
Бир йигитни боши оғриб Афандини ёнига бориб дебди:
— Бошим оғрияпти, - деса, Афанди уни орқасига укол қилиб қўйибди. Йигит:
— Нега бошим оғриса, орқамга укол қилдингиз? – деб сўрабди.
Афанди:
— Шу укол бошинггача чиқиб боради, - дермиш.
Бир одам Афандига:
— Янгисидан эшитайлик... – деса, Афанди:
— Эрталаб нонушта қилиб ўтирсам, тепа тишим билан паст тишим битта нон устида уришиб ётибди, - дебди.
Бир куни Афанди сомса еб ўтириб сўка бошлабди. Сомсачи келиб унга нега сўкяпсиз деса
— Йўқ, мен сизни эмас, хотинимни сўкяпман дебди. У ҳар кун айтарди — менга гўшт олиб келинг, мен сомса қиламан — деб, мана, пиёзданам ширин сомса бўларкану.
Афандининг хунукроқ бир хотини бор экан. У дўстларини ёнида хотинини "гўзалим”, "қуёшим” деркан. Бир куни Афандидан дўсти сўраб қолибди.
— Дўстим, хотининг чиройли бўлмаса, нега энди уни "гўзалим”, "қуёшим" дейсан?
— Биласанми, қуёшга қараб бўлмагани каби бизнинг хотинга ҳам қараб бўлмайди-да!