Boshliqlar haqida latifalar
Bir kuni podshoh vazirlarni yig‘ib debdi:
— Saltanatimda soliqlar kun sayin oshib borsa ham, xazinada pullar ko‘paymayapti!? Buning boisi nedir?
Yig‘ilganlar orasida dono bir vazir katta muz bo‘lagini olibdi-da, “Shohimga uzatib yuboringlar!” debdi.
Haligi muz bo‘lagi qo‘lma-qo‘l bo‘lib podshohga yetib kelguncha kichkina tomchiga aylanib qolibdi.
Shunda podshoh vazirning aqliga tahsinlar aytib, barcha qo‘l ostida ishlayotgan amaldorlarni va xazinaga keladigan pullarni qattiq nazoratga olgan ekan.
— Saltanatimda soliqlar kun sayin oshib borsa ham, xazinada pullar ko‘paymayapti!? Buning boisi nedir?
Yig‘ilganlar orasida dono bir vazir katta muz bo‘lagini olibdi-da, “Shohimga uzatib yuboringlar!” debdi.
Haligi muz bo‘lagi qo‘lma-qo‘l bo‘lib podshohga yetib kelguncha kichkina tomchiga aylanib qolibdi.
Shunda podshoh vazirning aqliga tahsinlar aytib, barcha qo‘l ostida ishlayotgan amaldorlarni va xazinaga keladigan pullarni qattiq nazoratga olgan ekan.
Poshsho saroyidagi hamma a’yonlar Afandini yomon ko‘rardilar. Ular poshshoga Afandining ustidan g‘iybat qilishar, uning haqida turli-tuman uydirmalar tarqatishar edi. Biroq Afandi bilan uchrashganlarida hamisha o‘zlari sharmanda bo‘lishardi.
Bir kuni ular to‘planishib poshshoning oldiga kirishdilar-da, Afandining og‘zi sassiqligiga uni ishontirmoqchi bo‘lishdi. Ig‘vo ustiga tasodifan Afandi kelib qoldi. A’yonlarning rangi-quti o‘chib, damlari ichiga tushib ketdi.
Poshsho haqiqatni bilmoqchi bo‘lib Afandidan so‘radi;
— Qani, yaqinroq o‘tirchi, a’yonlar senga qattiq kasallik yo‘liqqan deydilar, rostmi?
— Shohim, ularning hammasi mening qadrdon do‘stlarim, ular yolg‘on gapirishmaydi, eshitaychi, ular nimalar deyishdiykin?
— Bularning aytishlaricha, sening og‘zing yomon sasib ketgan emish.
— Ularning gaplari juda to‘g‘ri, shohim,— dedi Afandi,— hozirgacha men ularning xiyonati, ahmoqona qiliqlarini birovga aytmay ichimga yuta berganimdan, o‘sha illatlar ichimda sasib, og‘zimdan chiqmoqda.
Bir kuni ular to‘planishib poshshoning oldiga kirishdilar-da, Afandining og‘zi sassiqligiga uni ishontirmoqchi bo‘lishdi. Ig‘vo ustiga tasodifan Afandi kelib qoldi. A’yonlarning rangi-quti o‘chib, damlari ichiga tushib ketdi.
Poshsho haqiqatni bilmoqchi bo‘lib Afandidan so‘radi;
— Qani, yaqinroq o‘tirchi, a’yonlar senga qattiq kasallik yo‘liqqan deydilar, rostmi?
— Shohim, ularning hammasi mening qadrdon do‘stlarim, ular yolg‘on gapirishmaydi, eshitaychi, ular nimalar deyishdiykin?
— Bularning aytishlaricha, sening og‘zing yomon sasib ketgan emish.
— Ularning gaplari juda to‘g‘ri, shohim,— dedi Afandi,— hozirgacha men ularning xiyonati, ahmoqona qiliqlarini birovga aytmay ichimga yuta berganimdan, o‘sha illatlar ichimda sasib, og‘zimdan chiqmoqda.
Ertalab korxona direktori ishga kelib xonasiga kirsa, bir ishchisi boshiga issiq qalpoq kiyib olib stol ustidagi qog‘ozlarni titkilayotganmish.
— Sen bu yerda nima qilyapsan Xasanov??? – debdi.
Xasanov tikilib turib:
— Padaringga la’nat! Kiysang ko‘rinmaydigan bo‘lib qolasan deb yuz mingga sotgan edi, - deb boshidagi qalpoqni yechib yerga otgan ekan.
— Sen bu yerda nima qilyapsan Xasanov??? – debdi.
Xasanov tikilib turib:
— Padaringga la’nat! Kiysang ko‘rinmaydigan bo‘lib qolasan deb yuz mingga sotgan edi, - deb boshidagi qalpoqni yechib yerga otgan ekan.
— Ishxonangizdagi rahbarga munosabatingiz qanday?
— Xuddi xotinimga o‘xshash. Rahbarimiz ozgina yoqadi,ozgina qo‘rqaman va birozgina boshqasi bo‘lishini istayman...
— Xuddi xotinimga o‘xshash. Rahbarimiz ozgina yoqadi,ozgina qo‘rqaman va birozgina boshqasi bo‘lishini istayman...
— Boshliqning xonasiga kirib, stolga qattiq mushtlab, maoshimni oshirishni talab qildim.
— Ho'sh, natijasi nima bo'ldi?
— Hech nima, chunki boshliq xonasida yo'q edi.
— Ho'sh, natijasi nima bo'ldi?
— Hech nima, chunki boshliq xonasida yo'q edi.
Yangi ishga kirayotgan yigit suhbatdan oʻtayotib korxona rahbarining “Uylanganmisan?”, degan savoliga shunday javob berdi:
— Yoʻq, men uylanmaganman. Ammo buyruqqa soʻzsiz boʻysunaman… Armiyada oʻrgatishgan.
— Yoʻq, men uylanmaganman. Ammo buyruqqa soʻzsiz boʻysunaman… Armiyada oʻrgatishgan.
Kotiba boshlig‘iga dedi:
— Xotiningiz telefonda iltimos qilyapti.
— Iltimos qilyapti? Unda bu mening xotinim emas!
— Xotiningiz telefonda iltimos qilyapti.
— Iltimos qilyapti? Unda bu mening xotinim emas!
Bayramni ertasiga boshliq hamma xodimlarni majlisga yig‘ibdi. Kayfiyati yo‘q, avzoyi buzuq, xodimlarga qarab:
— Kecha bayramda kim ichdi? - deb savol bersa, hech kim indamabdi. Boshliq yana:
— Yana bir marta so‘rayman, kecha kim ichdi? Yana hamma jim.
— Oxirgi martta so‘rayapman. Kecha kim ichdi, - desa, bir xodim o‘rnidan turib, qo‘rqib:
— Men ichgandim, - desa, boshliq
— Siz men bilan yuring! "Bosh og‘riq" qilamiz. Qolganlar ishini qilsin! -dermish.
— Kecha bayramda kim ichdi? - deb savol bersa, hech kim indamabdi. Boshliq yana:
— Yana bir marta so‘rayman, kecha kim ichdi? Yana hamma jim.
— Oxirgi martta so‘rayapman. Kecha kim ichdi, - desa, bir xodim o‘rnidan turib, qo‘rqib:
— Men ichgandim, - desa, boshliq
— Siz men bilan yuring! "Bosh og‘riq" qilamiz. Qolganlar ishini qilsin! -dermish.
Boshliq xonasida turgan qog‘oz maydalagichga hujjatni qo‘yibdi-da, kotibasidan so‘rabdi:
— Qaysi tugmasini bosish kerak?
— Qizil tugmani bosing, - debdi kotiba.
Qog‘oz maydalanibdi. Shunda boshliq kotibaga qarab:
— Shu hujjatdan yana bitta nusxa chiqarish kerak, - dermish.
— Qaysi tugmasini bosish kerak?
— Qizil tugmani bosing, - debdi kotiba.
Qog‘oz maydalanibdi. Shunda boshliq kotibaga qarab:
— Shu hujjatdan yana bitta nusxa chiqarish kerak, - dermish.
Bir kuni boshliq qo‘l ostidagi ishchisining uyiga mehmonga kelibdi. Qafasdagi to‘ti boshliqqa qarab hadeb:
— Sen ablahsan, sen ablahsan, - deyaveribdi.
Jahli chiqqan boshliq ishchisiga qarab:
— Agar mana shu to‘tingni qovurib kelsang, senga istaganingcha pul beraman, - debdi.
Ishchisi to‘tini olib, oshxonaga chiqibdi. To‘tiga rahmi kelib, muzlatgichdan tovuq go‘shtini olibdi-yu, qovuribdi. To‘tini esa oshxonada stol ostiga yashirib qo‘yibdi.
Tovuq go‘shtini to‘tiniki deb o‘ylab, paqqos tushirgan boshliq endi eshikdan chiqib ketayotsa, ishchisi:
— Xo‘jayin, pullarni bermaysizmi? - desa, boshliq:
— Qanaqa pul? Nima deyapsan?! - deb o‘dag‘aylay boshlabdi. Shu payt oshxonadan:
— Aytmadimmi, sen ablahsan deb! - dermish to‘ti.
— Sen ablahsan, sen ablahsan, - deyaveribdi.
Jahli chiqqan boshliq ishchisiga qarab:
— Agar mana shu to‘tingni qovurib kelsang, senga istaganingcha pul beraman, - debdi.
Ishchisi to‘tini olib, oshxonaga chiqibdi. To‘tiga rahmi kelib, muzlatgichdan tovuq go‘shtini olibdi-yu, qovuribdi. To‘tini esa oshxonada stol ostiga yashirib qo‘yibdi.
Tovuq go‘shtini to‘tiniki deb o‘ylab, paqqos tushirgan boshliq endi eshikdan chiqib ketayotsa, ishchisi:
— Xo‘jayin, pullarni bermaysizmi? - desa, boshliq:
— Qanaqa pul? Nima deyapsan?! - deb o‘dag‘aylay boshlabdi. Shu payt oshxonadan:
— Aytmadimmi, sen ablahsan deb! - dermish to‘ti.
