Boshqalar haqida latifalar

Bir kuni pomidor bilan bodring cho‘milayotgan ekan. Yoniga karam kelsa,
— Kel, cho‘milamiz! – deyishibdi.
Shunda karam:
— Hozir yechinib olay, - deb yechinib-yechinib yo‘q bo‘lib ketgan ekan.
— Telefoning bormi?
— Bor!
— Puli bormi?
— Yo‘q, endi pul topishni o‘rganyapti.
— Sizni qo‘lingizdan hamma ish keladimi?
— Bo‘lmasam-chi!?
— Yaxshi, unday bo‘lsa, tish pastasini hammasini chiqarib tashlang! Hammasi chiqdimi?
— Endi esa hammasini qaytarib ichiga solib qo‘ying-chi?!
Afandi vafot etibdi. Farishtalar uning savoblar va gunohlarini tarozida o‘lchab ko‘rsa, ikkalasi ham teng ekan. Farishtalar so‘rabdi:
— Qayoqqa tushmoqchisan? Jannatgami yo do‘zaxgami? Shunda afandi jannatga qarabdi. Hamma shaxmat, shashka o‘ynab o‘tirgan ekan. Keyin do‘zaxga qarabdi. U yerda diskoteka bo‘layotgan ekan. Afandi:
— Jannatga kirsam, zerikaman. Mayli do‘zaxga kira qolay, – deb do‘zaxga kiribdi. Kirishi bilan hamma bir-birini urayotgan ekan.
Afandi farishtalardan:
— Nega bunday bo‘ldi? – deb so‘rasa, farishta:
— Bu reklama edi! – degan ekan.
Bir yosh jurnalist dehqondan so‘rabdi:
— Eng yaxshi hayvon qaysi?
Dehqon javob beribdi:
— It!
— Nimaga? – debdi yana jurnalist.
— Chunki it yerimga kirib olib, intervyu olaman deb oyog‘ini ostidagi ekinlarimni payhon qilmaydi! – degan ekan dehqon.
Bir kuni shayton bolalarini aylantirib yurgan ekan, yosh shaytoncha onasidan so‘rabdi:
— Oyijon, anavi o‘t yeb yurgan narsa nima?
— Bu sigir. U odamlarga sut, go‘sht beradi, - debdi onasi.
Yana biroz yurgach, shaytoncha onasiga debdi:
— Anavi nima?
— U tovuq. U odamlarga tuxum beradi. Go‘shtiham yeyiladi, - debdi shayton.
Uzoqda yurib ketayotgan odamlarni ko‘rib qolgan shayton bolasi:
— Anavi-chi? – debdi.
Ona shayton:
— Tez ketdik bu yerdan! Hozir bu odamzoti bir baloni boshlaydi-da, “Hammasi shaytonni ishi”, “Meni shayton yo‘ldan urdi” deb hamma aybni bizga ag‘daradi, - dermish.
Bir kuni 5000 so‘m vafot etib do‘zaxga tushibdi qarasa: 1 so‘m, 3 so‘m, 5 so‘m, 10 so‘m, 25 so‘m, 50 so‘m, 100 so‘m, 200 so‘m, 500 so‘m, hatto 1000 so‘m ham jannatda mazza qilib yurishgan ekan shunda, 5000 so‘m 100 so‘mga sizlar:
— Jannatga qanday tushdinglar deb so‘rabdi?
100 so‘m javob beribdi:
— Sen biror marta masjidga borganmisan? Biror marta yetim yesirlarga sadaqa qilinganmisan debdi.
Bir odam dam olib o‘tirsa, to‘satdan azroyil paydo bo‘lib:
— Joningni olaman, - debdi.
— Ro‘yxatingni ko‘rsat-chi, - debdi boyagi odam.
Ro‘yxatni qarasa, rostan ham boshida turgan ekan. Haligi odam sekin yalinishga tushibdi:
— Iltimos menga bir kun muhlat ber. Yaqinlarim bilan xayrlashib olay, - desa, azroyilni rahmi kelib, ruxsat beribdi.
Haligi odam siqilib o‘tirsa, yoniga xotini kelib:
— Shunga ham siqilasizmi? Axir buni yo‘li oson-ku! Azroyil kelsa, oldin yaxshilab mehmon qiling. Choyiga uyqu dori qo‘shib qo‘ying. U uyquga ketgach, yonidagi ro‘yxatni olib, boshidan ismingizni o‘chirib, oxiriga yozib qo‘ying, - debdi.
Eri ertasi kuni huddi xotini aytganidek qilibti. Azroyil uyg‘ongach, haligi odamga qarab:
— Rahmat senga ey odamzot! Mazza qilib dam oldim. Bu yaxshiligingni javobsiz qoldirmayman. Mayli men jon olishni ro‘yxatni oxiridan boshlay qolaman, - dermish.
Kompyuter dasturchisi pianinoning oldiga kelib, uni uzoq ko‘zdan kechirib, dermish:
— Klaviatura noqulay. Bor-yo‘g‘i 84 ta klavishalar bor, ularni-yam yarimidan ko‘pi funksional klavishlar. Hech qaysida yozuvi yo‘q. Lekin «Shift»ning oyoq bilan bosilishi zo‘r ekan.
— Kasbing nima?
— Bekorchiman!
— Unda qo‘shiqchi bo‘laqol!
— Yo‘g‘-ye, unchalik bekorchi emasman...