Harbiylar haqida latifalar
— Saflan! Tekislan! Rostlan!
— Safda turgan askarlardan biri qo‘l siltabdi.
— Oddiy askar Ivanov! - qichqiribdi praporshik, - Nima uchun burningizni qashlayapsiz?
— Chunki burnimga pashsha qo‘nib oldi.
— Nima qilibdi? Men «Rostlan» komandasini berdim-ku!
— Huddi shunday, o‘rtoq praporshik. Biroq pashsha komandangizni pisand qilmay burnim ustida shahdam qadam tashlashni davom ettiraverdi-da.
— Mayli, ruxsat.
Bir haftadan so‘ng.
— Xo‘sh, soldat Sotvoldiyev o‘g‘ilmi qizmi?
— Bilmadim, o‘rtoq kapitan. 9 oydan kyeyin ma’lum bo‘ladi.
Borgan kunining ertasidan boshlab uch kun urush bo‘libdi va urush tugabdi.
Oradan yillar o‘tib afandini nevarasi so‘rabdi:
— Buvajon, urush qanday bo‘lgan?
— E, birinchi kuni biz nemislarni rosa quvladik. Ikkinchi kuni nemislar bizni quvladi. Uchinchi kuni esa o‘rmon qorovuli kelib hammani quvdi... - javob beribdi afandi.
— O‘rtoq boshliq, buni aslo iloji yo‘q! Axir quyosh kuydirib yuboradi, - deyishibdi kosmonavtlar.
— Buni yo‘li bor, siz kechasi ketasizlar, - dermish komandir.
— Oddiy askar Aliyev!
— Men!
— Faraz qiling, postda turibsiz. Kimdir post tomon emaklab kelmoqda. Qanday ish tutasiz?
— Ichib, oyog‘ida tura olmay qolgan batalon komandirini uyiga eltib qo‘yaman.
— Nima jinoyat qilganding?
— Bankdan pul o‘g‘irlaganim uchun 8 yil berdi. O‘zingni nega olib kelishdi?
— Toza havo kirsin deb deraza ochganimga 20 yil berdi
— Shunga xam yigirma yil beradimi, bu jinoyat emasu
— Ha, to‘g‘ri, men suv osti kemasida ishlardimda!
Kayfiyev javob beribdi:
— Serjant unvonini nima qilaman, ichsam o‘zimni Generaldek his qilaman-ku.
"Aziz bolajonim! Mana, xizmating ham tugay deb qoldi. Uyga qaytishingga qanday sovg‘a tayyorlab qo‘yaylik? Mashina olib qo‘yaylikmi? yoki yangi uy olaylikmi? Balki kelin topib qo‘yarmiz...?"
Armiyadagi o‘g‘lidan javob xati kelibdi:
"Mehribon adajonim va onajonim! Menga mashina ham, uy ham, kelin ham kerakmas! Bitta qo‘chqor olib, unga Qo‘chqorov deb laqab qo‘yinglar. Harbiy xizmatdan uyga qaytgach, o‘sha praporshik Qo‘chqorovni so‘yib, go‘shtini yeyman!"
— Ostonada bir juft qop-qora, yaltiroq buyum yotibdi. Nima u?
Sukunat.
— Eh galvarslar! Bir juft botinka! Endi qiyinroq savol byeraman: eshik yaqinida to‘rtta qop-qora, yaltiroq buyum yotibdi. Nima u?
Yana sukunat.
— Eh sen, kallavaramlar! Axir bu ikki juft botinka-ku. Xo‘p, mayli, yanada qiyinroq savol beraman: botqoqda yashaydi, rangi yashil, vaqirlagani-vaqirlagan.
Nihoyat praporshiklardan biri qo‘l ko‘tarib:
— Uch juft botinka, o‘rtoq general, - dermish.
— Ruxsat bering o‘rtoq polkovnik, sizga ustavdan tashqari murojat qilsam bo‘ladimi? - desa Polkovnik:
— Bo‘ladi, - debdi.
Shunda askar:
— San qari eshak, sassiq chol, jonga tegding, qachon ishdan ketasan. Ruxsat bering o‘rtoq polkovnik ketishga, - dermish.