Ishxona haqida latifalar
— Bo‘ldi, endi seni maxsus qismga xizmatga o‘tkazamiz. Sinovdan yaxshi o‘tding, - deyishsa, askar ularga:
— Yo‘q, menga shu yer ham bo‘laveradi. Men o‘zi o‘rganib qolganman, - dermish.
— Shu dangasa o‘g‘limni ishga olsang degandim...
— Muammo emas! Ertaga kelaversin. 1-2 soat ofisda, kompyuter o‘yin o‘ynab ketadi. Maoshi 5 million bo‘ladi.
— Do‘stim, men uni rostan ham ishlashini xohlayman.
— Mayli, yarim kunga kelaqolsin. Internetda yangiliklarni o‘qib, qahva ichib ketadi. Oyiga - 2 million, bo‘ladimi?
— Ha, yo‘q... U kamida 10 soatlab ishlashi kerak. Maoshini 700 mingdan oshirmaysan...
— E, bunaqasi ketmaydi! O‘g‘lingga ayt, yonimga institut diplomi bilan kelsin!
— Bu nimasi? Eshikni yopinglar!
Orqa o‘rindiqlardan birida ketayotgan ayol norozi ohangda:
— Ichkari juda issiq. Biroz eshiklarni ochib ketaveraylik! – desa, haydovchini jahli chiqib:
— Esingiz joyidami? Yo‘lda kimdir tushib qolsa-chi?! – debdi.
Yo‘lovchi ayol haydovchiga javob beribdi:
— Havotir olmang! O‘zim yo‘l kira haqqini to‘lab yuboraman...!
— Tinchlikmi, nima bo‘ldi?
— Plastik kartochkamdagi oylik maoshimni naqd pul qilish uchun bankomatga borgandim.
— Xo‘sh?
— O‘zi 1 million maosh olaman. Bankomat esa yana ming so‘m so‘rayapti.
Rahbaringiz ko‘zi bilan qaralsa: “Buncha-yam ko‘p maosh to‘layapman...”
Xotiningiz ko‘zi bilan qaralganda: “Shu-yam pulmi? Buncha kam...!”
O‘zingizni ko‘zingiz bilan qaraganda: “Men davlatga tekinga ishlab beryapman!”
Agar ular kasal bo‘lib qolsalar, ishxonalarda faqat rahbarlar va tekshiruvchilar qolishadi.
“Chekish man etiladi” va “Pora olmayman”.
Tadbirkor sekin gap boshlabdi:
— Menga yer kerak. Tezroq qurilish boshlamoqchi edim. Bunga katta miqdorda pul ham yig‘ib qo‘yganman... Ammo, avval sizning ruxsatingiz kerak ekan...?
Bu gapni eshitgan rahbar “Chekish man etiladi” degan yozuvni sekin stolni tagiga olib qo‘yibdi-da:
— Keling, avval chekib olsak-a? – degan ekan.
— Bugun ertalab shunchalik achchiq qahva damlab beribsanki, ishda umuman uxlolmadim.