Kaltafahmlar haqida latifalar
— Siz boshqa ishni ham bilasizmi? – desa, kuyov:
— Bilaman. Uzukni narigi tarafga ham aylantira olaman - debdi.
Do‘sti bo‘lsa:
— Yaxshi. Ishxonaga 20 daqiqada boraman. Uyga esa 2 soatda kelaman, - debdi.
— Nega? – so‘rabdi yigit.
— Chunki oldingi yurishga beshta uzatma bor. Orqaga esa bitta, - dermish do‘sti.
— Uyingizga o‘t ketdi, tez boring!!!
— E, yo‘q! Biz xotinim bilan ishlarni bo‘lishib olganmiz. Men pul topib boraman. Xotinim uydagi ishlarga qaraydi. Bor o‘ziga ayt!
Havo aynib, sovib ketibdi. Shunda afandi baliq to‘riga o‘ranvolib, — baribir sovuq-da..., - dermish.
— Mana bu televizor, bu konditsioner, bu muzlatgich, mikroto‘lqinli pech, ...
Muxbirlar hayron bo‘lib, futbolchidan nega bularni ko‘rsatayotganini so‘rashsa:
— Sizlar nuqul "bu futbolchini texnikasi yo‘q", deb gazetaga yozasizlar, sizlarga yana qanaqa texnika kerak?, - dermish.
— Albatta, janob.
— Unda nega tik turganimda, qon oyoqlarimga to‘planib qolmaydi?
— Chunki oyoqlaringizni ichi bo‘m-bo‘sh emas-da!
— Baliqni boshini olmasdan turib, o‘ldirib huzurimga olib kelinglar! Uchchala vazir yo‘lga chiqibdi.
Birinchi vazir:
— Agar baliqni boshini olmasak, qanday qilib o‘ldiramiz, - debdi.
Ikkinchi vazir esa:
— Yaxshisi podshoh xuzuriga o‘lik baliqni olib boramiz, - debdi.
Shunda uchinchi vazir:
— Ey nodonlar! Shungayam aqlingiz yetmadimi? Baliqni o‘zimizning uslubda, suvga cho‘ktirib olib boramiz, - dermish.
— Yigitlar, ko‘lni qayeri sayoz? Mashinamda narigi qirg‘oqqa o‘tib ketmoqchiman.
— Mana bu yeridan o‘tsangiz bo‘ladi, - deb javob berishibdi.
Boy Xammerida ko‘lga qarab haydabdi-yu, shu zahoti cho‘kib ketibdi. Bir amallab suzib chiqqan boy:
— Sayoz degandilaring-ku!? - desa, ulfatlar hayron bo‘lib:
— Hozirgina shu yerdan bir to‘da o‘rdaklar o‘tib ketishgandi-da..., - dermish.
— O‘q ot, balki kimdir eshitib qolar... Ikkinchisi o‘q otibdi. Ammo hech yech kim ovoz bermabdi.
— Yana bir marotaba ot! U otibdi, yana jimlik.
— Yana bitta!
— Iloji yo‘q!
— Nega?
— Kamonnig o‘qi tugadi!