Kaltafahmlar haqida latifalar

Yangi kelin-kuyov chimildiqda o‘tirganmish. Kuyov barmog‘idagi uzukni aylantirib o‘tirgan ekan, kelinni sabri tugab:
— Siz boshqa ishni ham bilasizmi? – desa, kuyov:
— Bilaman. Uzukni narigi tarafga ham aylantira olaman - debdi.
— Yangi Lasetti olibsan. Qanaqa ekan? – deb so‘rabdi yigit do‘stidan.
Do‘sti bo‘lsa:
— Yaxshi. Ishxonaga 20 daqiqada boraman. Uyga esa 2 soatda kelaman, - debdi.
— Nega? – so‘rabdi yigit.
— Chunki oldingi yurishga beshta uzatma bor. Orqaga esa bitta, - dermish do‘sti.
Choyxonada oshxo‘rlik qilib o‘tirgan Afandiga bir tanishi debdi:
— Uyingizga o‘t ketdi, tez boring!!!
— E, yo‘q! Biz xotinim bilan ishlarni bo‘lishib olganmiz. Men pul topib boraman. Xotinim uydagi ishlarga qaraydi. Bor o‘ziga ayt!
Bir kuni afandi baliq oviga boribdi.
Havo aynib, sovib ketibdi. Shunda afandi baliq to‘riga o‘ranvolib, — baribir sovuq-da..., - dermish.
Mashhur jamoa futbolchisi o‘z uyiga sport muxbirlarini chaqirib, uyida bor texnika anjomlarini birma-bir ko‘rsata boshlabdi:
— Mana bu televizor, bu konditsioner, bu muzlatgich, mikroto‘lqinli pech, ...
Muxbirlar hayron bo‘lib, futbolchidan nega bularni ko‘rsatayotganini so‘rashsa:
— Sizlar nuqul "bu futbolchini texnikasi yo‘q", deb gazetaga yozasizlar, sizlarga yana qanaqa texnika kerak?, - dermish.
— Agar men boshimni pastga, oyog‘imni osmonga qilib tursam, qon boshimga keladimi?
— Albatta, janob.
— Unda nega tik turganimda, qon oyoqlarimga to‘planib qolmaydi?
— Chunki oyoqlaringizni ichi bo‘m-bo‘sh emas-da!
Qadim zamonda bir podshoh uch nodon vaziriga buyuribdi:
— Baliqni boshini olmasdan turib, o‘ldirib huzurimga olib kelinglar! Uchchala vazir yo‘lga chiqibdi.
Birinchi vazir:
— Agar baliqni boshini olmasak, qanday qilib o‘ldiramiz, - debdi.
Ikkinchi vazir esa:
— Yaxshisi podshoh xuzuriga o‘lik baliqni olib boramiz, - debdi.
Shunda uchinchi vazir:
— Ey nodonlar! Shungayam aqlingiz yetmadimi? Baliqni o‘zimizning uslubda, suvga cho‘ktirib olib boramiz, - dermish.
Ikki ulfat ko‘l bo‘yida gaplashib o‘tirishsa, Xammer mashinasida bir boy kelib debdi:
— Yigitlar, ko‘lni qayeri sayoz? Mashinamda narigi qirg‘oqqa o‘tib ketmoqchiman.
— Mana bu yeridan o‘tsangiz bo‘ladi, - deb javob berishibdi.
Boy Xammerida ko‘lga qarab haydabdi-yu, shu zahoti cho‘kib ketibdi. Bir amallab suzib chiqqan boy:
— Sayoz degandilaring-ku!? - desa, ulfatlar hayron bo‘lib:
— Hozirgina shu yerdan bir to‘da o‘rdaklar o‘tib ketishgandi-da..., - dermish.
Afandini eshaklari ko‘p ekan. Ularni beshtasini tanlab bozorga sotishga olib ketibdi. Yo‘lda charchab bittasiga minib olibdi. Endi eshaklarini sanab qarasa to‘rtta ekan. Afandini rosa boshi qotibdi. Oxiri eshagidan tushib yo‘qolgan eshagini izlay boshlabdi. Izlab-izlab yana yo‘qolmadimikin deb eshaklarini sanab ko‘ribdi. Sanasa beshta chiqibdi.
Ikkita chukcha taygada adashib qolishibdi. Birinchisi ikkinchisga:
— O‘q ot, balki kimdir eshitib qolar... Ikkinchisi o‘q otibdi. Ammo hech yech kim ovoz bermabdi.
— Yana bir marotaba ot! U otibdi, yana jimlik.
— Yana bitta!
— Iloji yo‘q!
— Nega?
— Kamonnig o‘qi tugadi!