Uchrashuv haqida latifalar
Qiz:
— Jon aka, meni shu qabristondan o‘tqazib qo‘ying, - debdi.
Yigit: "Ho‘b bo‘ladi", deb qizni zeriktirmay latifalar aytib, kuldirib o‘tqazib qo‘yibdi.
Qiz xursand bo‘lib "siz ajoyib inson ekansiz", desa.
Yigit:
— Eh, siz mani tirikligimda ko‘rganingizda edi, - dermish
Yigit:
— Suv! Suv olib kelinglar! Tez yordam chaqiringlar, - desa
Qiz asta ko‘zini ochib:
— Qanaqa suv? Qanaqa tez yordam? Sun’iy nafas berish kerak, - dermish.
— Hozir qo‘lingni ushlasam, nima qilasan?
— Bobomni chaqiraman.
— Kutilmaganda yuzingdan bo‘sa olsam-chi?
— Bobomni chaqiraman.
— Nega endi «Bobomni chaqiraman», «Bobomni chaqiraman» deyaverasan?
— Chunki bobomning ikkala qulog‘iyam kar.
Erim bilan tanishib oldim. U mehmonxonada, men esa oshxonada o‘tirib, odnoklassnikida gaplashyapmiz.
Erim meni uchrashuvga taklif qilyapti. O‘zim mehmonxonaga chiqsammikin yoki uni oshxonaga chaqirsammikin...?
— Jonim, xohlaysanmi senga yoshligimda kesib tashlashgan joyni ko‘rsataman?
Qiz qizarib yerga qarab:
— Qo‘ying uyalaman, to‘ydan keyin ko‘rsatarsiz.
— Bunga to‘yni nima aloqasi bor, hozir ko‘raver. Ko‘ryapsanmi xo‘v, anavi daraxtlar orasida ko‘rinayotgan binoni, o‘sha bino klinika. Yoshligimda o‘sha joyda ko‘richagimni kesib tashlashgan...
Xotinini jahli chiqib:
— Kim u? Nimaga sizni o‘padi?, - desa
— O‘chir ovozingni! Hali unga ham tushuntirishim kerak seni kimligingni
Otasi yaqin kelib:
— Yarim tunda nima qilyapsan? - desa, qizi:
— Hech nima. Oymomoni tomosha qilyapman, - debdi.
Otasi:
— O‘sha oymomoga ayt, darvoza yoniga kelsin. Velosipedi qolib ketibdi. Olib ketadi, - degan ekan.
— Voy qara! Yulduz uchdi! Niyat qil!
Qiz:
— Sizga turmushga chiqsam deyman...!
Yigit:
— Iye!!! Qaytib orqasiga ketdi-ku?!
— Oppoqqiz, bu yerdan nechanchi nomerli tramvaylar o‘tadi?
— Birinchi va to‘rtinchi tramvaylar. Yigit yaqinroq kelib:
— Yana qaysi nomerlar o‘tadi, jonidan, - degan edi
Qiz:
— Boshqa nomerlar ham o‘tadi-yu, ammo sizning nomeringiz o‘tmaydi, - deb javob berdi qiz.