Uynash-jazman haqida latifalar
— Ichibsan-ku mayli-ya, lekin nega belingda tirnoq izlari tushirilgan?
Eri bo‘lsa:
— Aytsam ishonmaysan! Ichib olib yurolmay qolgandim, burgut uygacha tashlab qo‘ydi...
— Qaysi birimizni ko‘proq sevasiz?
— Ikkovingni-yam birdek sevaman, - debdi afandi.
— Agar ikkala xotiningiz cho‘kayotgan bo‘lsa, kimni birinchi qutqarasiz? - so‘rabdi yana xotini. Afandi bo‘lsa:
— Sen suzishni bilasan-ku..., - dermish.
— Nimani o‘ylab o‘tiribsiz, - debdi.
Afandi:
— Biz eng oliy mavjudod bo‘la turib, shu parandalarchalik bo‘la olmaymiz. Qara, bitta xo‘rozni qirqta xotini bor, bolalari esa behisob bo‘lsa ham, hech qaysi biriga aliment to‘lamaydi va eng qizig‘i birorta ham qaynonasi yo‘q, - debdi.
— Kecha erim bilan hazillashib, holatini tomosha qilish niyatida ko‘ylagining yelka qismiga lab bo‘yog‘ini surtib, rashk janjalini ko‘tarmoqchi bo‘ldim.
— Xo‘sh? Qalay chiqdi haziling?
— Hazil deysanmi? Qilmishiga iqror bo‘ldi!
— Ey, ahmoq! Paypog‘ingni yechib tashla. Qayerda ko‘rgansan paypoq kiygan haykalni?, - debdi.
— O‘ynang Sobirjon, - desa, boyagi ayol:
— Meni ismim Sobirjon emas Farida, - debdi.
U ayol dermish:
— Sizni ismingiz Faridami, yo‘qmi bilmadimu, meni erimni telefonida Sobirjon deb yozilgan.
— Chiroqni yoq! Endi o‘chir, yoq, o‘chir, ...- deyaveribdi.
Birozdan keyin xotinini bir urib:
— Kechasi xushtoringga signal beryapsanmi? - dermish.
— Jim, onang bilmasin! Mana senga o‘n ming!
— Yo‘q dada, o‘n ming kam!
— Mana yigirma ming bo‘ladimi?
— Dada, ziqnalik qilmang! O‘tgan kuni oyim bilan qo‘l ushlashib ketayotgan amaki ellik ming berdi-ku...
— Ustoz, biz bu yerdan qachon keturmiz?
Piri Komil javob qildi:
— Eee? yig‘ishtir adabiycha gappi, eri ketsin, suramiz.
— Azizam, senga bir sirni ochishim kerak!
— Nima sir ekan?
— Meni kechira olasanmi?
— Ichimni qizdirmasdan, ayting tezroq!
— Bizni qizimiz seni farzanding emas...