Latifa.uz

Подшо Афандини масхаралаш мақсадида сарой аҳлини йиғиб, фармони олий ўқиди:
— Биз бугундан бошлаб Насриддин Афандини эшак бошилик мартабасига мувофиқ кўрдик...
Афанди ўрнидан туриб подшога таъзим қилди ва бориб тахтдан ҳам юқорироқ бир жойга бориб ўтирди.
— Ҳа, Афанди, — деди подшо,— нима учун мендан ҳам юқорироққа ўтирдингиз?
Афанди қўлини кўтариб деди:
— Тақдирга тан беринг, шоҳим! Мен ўз вазифамни бажаришга киришдим!

Эр хотинига мақтанди:
— Қара, қанчалик кўп балиқ овладим!
— Бошимни қотирманг! Қўшнимиз уйга келишдан аввал балиқ сотадиган дўконга кирганингизни кўрибди…
— Нимасини айтасан… Балиқ кўплигидан ярмини дўконга топширишимга тўғри келди…

Хотин дарғазаб бўлиб эрига:
— Гапингизнинг мазмунидан, сиз учун биринчи ўринда футбол, иккинчи ўринда мен турар эканман-да!
— Сен ҳали улфатларим, маъишат ва мошинам борлигини бутунлай унутиб қўйибсан...

Афанди қўш хайдаб юриб бир хум олтин топиб олди. Атрофига олазарак қараган эди, ёнида ов қилиб юрган подшога кўзи тушди. «Агар шу олтинларни подшога берсам, бирор шаҳарга мени ҳоким қилар» деган хаёл кўнглидан ўтди-да, подшони чақирди. подшо ҳам кела бошлади, У келгунча, олтинларнинг меҳри ўткирлик қилиб, уни подшога бергиси келмай қолди. Подшо:
— Нима ишинг бор, мени нега чақирдинг!— деди.
— Шоҳим, сиз кўзчи, диди баланд одамсиз, бир чамалаб кўринг-чи, ҳайдалган жой кўпми, ҳайдалмаганими?— деди Афанди.
Ниҳоятда аччиғланган подшо:
— Аблаҳ, менинг овимга ҳалал бердинг!— дедида жўнаб қолди. подшо бироз юргач, Афанди яна ийиб кетди-да, олтинларни унга бергиси келиб чақирди:
— Шоҳим, қайтинг, бир хум олтин бераман! Олтиннинг номини эшитган подшо отининг бошини буриб қайтиб кела бошлади. Бироқ у етиб келгунча Афанди яна айниб қолди-да:
— Шоҳим, бир назар солиб қаранг, ола ҳўкизим тез юрадими, қораси илдамми? — деди Афанди.
Подшо ўз ичида: «Бу жинни одам экан» деб хаёл қил-ди-ю отни чоптириб кетди.
Афанди қўшни тугатиб, кечқурун хумни кўтариб уйига келди. Хумни уйга қўйиб, ҳўкизларни жойлаш учун молхонага кириб кетди. Хотини хумни қараган эди, ичи тўла олтин. У дарров олтинларни сандиққа солиб, хумни тош билан тўлатиб қўйди.
Афанди молхонадан чиққунча яна олтинларни подшога бергиси келиб қолди-да, хумни қопга солиб кўтариб, саройга қараб жўнади. Подшо беклари билан кенгашиб ўтирар эди. Афанди ўртага кириб бориб:
— Шоҳим, сизга бир хум олтин олиб келдим,— деди-да хумни гиламга ағдарди.
Ундан тўкилган тошларни кўриб, ҳамма ажабланди. Афанди хижолатдан чиқиш учун, деди:
— Борди-ю, шу хум тўла тилла бўлганда, неча ботмон келар эди?

Афанди бир куни ойна топиб олибди. Унда ўзини кўриб:
— Ия, бу сизникими мавлоно, кечирасиз, - дебди.

Афанди тўйга борган эди, ичкарига киришда кавушини қўлтиғига қистириб олди. Тўйбоши Афандини секин туртиб:
— Кавушингиз даҳлизда тура берар эди-ку, - деди.
— Йўқ, - деди Афанди, — кавушимнинг ёмон феъли бор: ким «юр» деса, ўрнига эски кавушни қўйиб кета беради.

Никоҳ - шундай воқеаки, ундан сўнг эркак гул сотиб олишни тўхтатиб, озиқ-овқат сотиб олишни бошлайди.

Иккита янги бой учинчи янги бойни қўлтиғидан ушлаб олиб кетяпти. Бир йўловчи уларга қараб:
— Нега буни қўлтиғидан етаклаб олдинглар? Мастмикан, кўп ичворибдими, - деса.
Бойлар:
— Йўғе, буни машинаси ремонтда, ҳечам пиёда юрмаган, юришни ўргатяпмиз, - дермиш

Бир куни доктордан сўрашибди:
— Нега ҳозирги болалар нервный бўлиб туғилишаяпти?
Доктор:
— Ҳозирги болалар онасини қорнида:
3 ойлик бўлгунча: — Мени аборт қилдирармикин йўқми?, - деб ўйланишади.
6 ойлик бўлгунча: — Дадам ойимга уйланармикан?, - деб ўйланиб хавотирланишади.
9 ойлик бўлгунча эса: — 1 ойлик стипендияга 3 киши қандай яшаймиз?, - деб нервный бўлишади

— Йигит,— деди Афанди қўлида ишлайдиган ходимлардан бирига,— устингдан шикоят тушди, сени кўп хотинликда айблашибди.
— Туҳмат, ким ёзибди? — кўзини олайтирди ходим.
— Хотининг.
— Қайси бири? — деб юборганини билмай қолди ходим.