Бир чол иккинчисига мақтанибди:
— Эшмат, мен ёшлигимда қанақа бўлсам ҳозирам худди шунақаман.
— Оллаа, Тошмат, жа оширвордин-ку.
— Ишонмайсанми? Ҳуу анави харсанг тошни кўряпсанми? Ўша тошни ёшлигимдаям кўтаролмасдим, ҳозирам кўтаролмайман.