Афанди бир куни балиқ овига чиқибди. Бирданига ёмғир ёғиб, шамол кўтарилибди. Шунда Афанди балиқ турини устига ёпиб олиб, бамоқларини тўрнинг тешигидан чиқариб:
— Вой, ташқари мунча совуқ, - дермиш.