Afandi bir poshshoga baliq sovg‘a qildi. Poshsho bu sovg‘a uchun Afandiga xazinadan bir tilla in’om qildi. Afandi chiqib ketishi bilan vazir poshshoga dedi:
— Har kim baliq ko‘tarib kelsa bir tilladan beraversangiz xazina bo‘shab qoladi-ku?
— Darvoke, aytganingiz to‘g‘ri. Nima qilish kerak?
— Darhol Afandini qaytarib kelishni buyuring,— dedi vazir.
Poshsho Afandining ketidan odam yubordi-da, vazirga dedi:
— Tillani qaytarib ber desak kanday bo‘lar ekan?
— Buning iloji oson,— dedi vazir,— Afandidan balig‘ing erkakmi, urg‘ochimi deb so‘raysiz, urg‘ochi desa, «Menga erkak baliq kerak» deysiz, erkak desa, «Menga urg‘ochi baliq kerak» deysizu tillani qaytarib olasiz.
Afandi keldi. Poshsho undan so‘radi:
— Balig‘ing erkakmi urg‘ochimi?
Afandi poshshoning niyatini payqab:
— Balig‘im xunasa edi,— deb javob berdi.
Poshsho uning ziyrakligiga qoyil qolib, yana bir tilla in’om qildi.
— Xotinjon, iltimos menga qarab yot.
— Yo‘q, qaramayman, siz sarimsoq yegansiz!
— Sen esa yotishdan oldin, bir kosa noxat sho‘rva ichding, nafas ololmayapman.
Bir o‘zbek bilan tatar kafega kirishibdi. Tatar 3ta bulochkani hech kimga bildirmay cho‘ntagiga solib, o‘zbekka maqtanayatganmish:
— Qara, shipirish degani shunaqa bo‘ladi. O‘rgan, student! — desa
O‘zbek aytarmish:
— Shipirishni hozir senga o‘rgataman, — debdi.
O‘zbek sotuvchini oldiga borib:
— Xohlaysizmi, sizga fokus ko‘rsataman?
— Qani, ko‘riluchi?
— 3 ta bulochka bering!
— Mana!
O‘zbek 3 ta bulochkani sotuvchini oldida paqqos tushirib, og‘zini artayotsa, sotuvchi g‘azablanib:
— Bulochkani yo‘q qildingku, nomard! Shumi fokusing? — desa
— Bulochkangiz joyida, ana anu tatarni cho‘ntagini qarang, — dermish
Vaqt allamahal bo‘lganda darvozadan kirib kelgan o‘g‘liga onasi debdi:
— Qayerlarda yuribsan? Soat nechi bo‘ldi?! Bor, yuraver ko‘chada!
Bu gapni eshitgan o‘g‘li shu zahoti cho‘ntagidan telefonini, kimgadir qo‘ng‘iroq qilib:
— Allo, Alish sho‘ttamisila? Ruxsat oldim. Hozir chiqaman, - dermish.