Ўғли компьютер олдидан ҳеч кетмаётганини кўрган онаси ошхонада туриб унга дебди:
— Келақол ўғлим, овқат тайёр!
— Ҳозир ойижон, ҳозир.
Онаси яна унга:
— Келақол энди, овқатинг совиб қолади...
Ўғли ўрнидан туриб ошхонага кириб борса, онаси тезгина югуриб бориб, компьютер олдига ўтирибди-ю, хурсанд бўлиб ўзига-ўзи:
— Яна алданди, лақма! – дермиш.