Афанди ҳақида латифалар

Афандининг хотини ҳомиладор экан. Вақти-соати етгач, туғруқхонага олиб борибди. Бир соат кутибди, икки соат кутибди. Орадан уч соат ўтгач, врач афандига деразадан қоп-қора чақалоқ кўрсатиб: — Табриклайман, ўғилли бўлдингиз!, - деса, афанди:
— Овқатни-ку нуқул куйдирарди. Боланиям куйдирварибди, - дермиш.
Бир куни Афанди "Бугун ош қиламан" деган ҳаёл билан гўшт, сабзиларни тўғраб, қозон осибди. Қараса, гуручи қолмаган экан. Ўйлаб-ўйлаб рўпарада яшовчи бева аёлдан сўрашга қарор қилибди. Қўлида коса билан чиқиб, қўнғироқни босиб, ўйланиб қолибди Афанди:
"Ҳозир мен гуруч сўрасам, бу аёл менга "ош қиляпсизми" дейди. Мен уни меҳмонга чақиришга мажбур бўламан. Ош баҳона мен билан танишиб олиб, кейин ундан қутулолмай юрсам-чи?!" деб ҳаёл суриб турган экан, эшик очилиб қўшни аёл чиқиб қолибди. Афанди бўлса аёлга қараб:
— Э, гуручинг бошшингда қолсин, - дермуш.
Афанди эрта баҳорда боққа қаламча экаётган боғбондан сўради:
— Нима экаётибсиз?
— Кўчат, - деди боғбон,- ҳадемай кўкариб мевага киради.
— Ҳаммаси қуруқ калтак-ку! - деди Афанди таажжубланиб.
— Ҳа, ер-сув қуруқ калтакни ҳам кўкартираверади.
— Бўмаса мени ҳам ерга кўмиб қўйинг, - илтимос қилди Афанди.
Боғбон кулиб Афандининг белигача тупроқ тортиб кўмиб қўйди.
Афандй пешингача изғирин шамолда турди, қорни очди, баданига зах ўтди. Боғбон пешинда овқатга ўтирганида Афанди қичқирди:
— Тақсир, мен бу ерда томир отиб, мевага кирмайдиганга ўхшайман, иложи бўлса мени овқатга яқинроқ жойга ўтқазсангиз.
Бир куни қўшниси Афандидан сўради:
— Сизда қирқ йиллик сирка бор деб эшитаман, ростми?
— Ҳа, рост,— деди Афанди.
— Сиркани қирқ йил қандоқ асрадингиз? Пича берингчи?
— Ҳар кимга пича-пича бераверсам, қирқ йил ичида сирка қолармиди,— жавоб берди Афанди.
Кунларнинг бирида афанди эшагини йўқотиб қўйибди. Анча қидирса ҳам, топа олмабди. Охири ҳафсаласи "пир" бўлиб, ҳиёбондаги ўриндиқда ўтирса, орқа тарафда икки севишган суҳбатлашаётганмиш.
Йигит қизга:
— Сени кўзларингга қарасам, бутун оламни кўргандек бўламан, - деса, афанди улар томонга шартта ўгирилиб:
— Қараб кўр-чи, мени эшагим кўринмаяптими?! - дермиш.
Бир куни афанди бир арава ўтин олиб кетаётса, қўшниси сўрабди:
— Нима олиб кетяпсиз афанди?
— Беда, - дебди афанди. Қўшниси:
— Ўтин-ку, - деса, афанди:
— Билсанг, нега сўраяпсан? – деган экан.
Бир куни афанди битта рус ва карейс билан гаров ўйнабди. "Ким музлатгични ичида кўп туради" дебди.
Уччаласи учта музлаткичга кириб олишибди. Орадан ярим соат ўтгач, корейс чиқиб келибди.
Бир соатдан кейин рус қалтираб чиқибди.
Афанди орадан 3 соат ўтса ҳам жиммуш.
Секин рус музлаткични эшигини очиб қараса, афанди:
— Эшикни ёп! Совуқ киряпти, - дебди.
Афанди ёғ олиш учун коса кўтариб бозорга борибди. Ёғфурушдан бир тангалик ёғ сўрабди. Ёғфуруш бир тангалик ёғни косага қуйган экан, коса тўлиб, озгинаси ортиб қолибди.
— Қолганини нима қиламиз? - сўрабди ёғфуруш.
— Орқасига қуй, - деб афанди косани ағдарган экан, ичидаги ёғ тўкилиб кетибди. Афанди ҳам озгинагина ёғни кўтариб, уйига келибди. Ёғни кўрган хотини қичқирибди:
— Шу ёғни олдингиз холосми?
Афанди бўлса:
— Эй нодон, кўп қичқирма! Бу ёғида ҳам бор, - дебди-да, косани ағдарган экан, қолган ёғ ҳам тўкилиб кетибди.
Сув остида узоқ туриш бўйича мусобақа ўтказилибди. Битта ёш йигит, битта киши ва афанди қатнашибди.
Йигит сувни тагида ўн минут, бояги киши эса йигирма минут нафас олмай туришибди.
Навбат афандига келибди. Афанди сув остида ярим соат қолиб кетибди. Чиқганида ҳамма ундан сўрай бошлабди:
— Қандай қилиб бунча вақт сув тагида тура олдингиз?, - дейишса, афанди:
— Лаънати шимим илиниб қолмаганида аллақачон чиқардим, - дермиш.
Афанди эшакни устига ўтириб олиб, битта қопда туз юклаб кетаётса, йўлда учраган одамлар:
— Эшакни қийнаб қўйибсиз-ку! Ўзингиз ўтириб олибсиз. Қопда тузни ҳам ортиб олибсиз! - дейишса, афанди шартта эшакдан тушиб, қопдаги тузни елкасига ортиб, эшакни устига ўтирибди-да:
— Ана, энди бўлдими?! - деб йўлида давом этган экан.