Афанди ҳақида латифалар
— Овқатни-ку нуқул куйдирарди. Боланиям куйдирварибди, - дермиш.
"Ҳозир мен гуруч сўрасам, бу аёл менга "ош қиляпсизми" дейди. Мен уни меҳмонга чақиришга мажбур бўламан. Ош баҳона мен билан танишиб олиб, кейин ундан қутулолмай юрсам-чи?!" деб ҳаёл суриб турган экан, эшик очилиб қўшни аёл чиқиб қолибди. Афанди бўлса аёлга қараб:
— Э, гуручинг бошшингда қолсин, - дермуш.
— Нима экаётибсиз?
— Кўчат, - деди боғбон,- ҳадемай кўкариб мевага киради.
— Ҳаммаси қуруқ калтак-ку! - деди Афанди таажжубланиб.
— Ҳа, ер-сув қуруқ калтакни ҳам кўкартираверади.
— Бўмаса мени ҳам ерга кўмиб қўйинг, - илтимос қилди Афанди.
Боғбон кулиб Афандининг белигача тупроқ тортиб кўмиб қўйди.
Афандй пешингача изғирин шамолда турди, қорни очди, баданига зах ўтди. Боғбон пешинда овқатга ўтирганида Афанди қичқирди:
— Тақсир, мен бу ерда томир отиб, мевага кирмайдиганга ўхшайман, иложи бўлса мени овқатга яқинроқ жойга ўтқазсангиз.
— Сизда қирқ йиллик сирка бор деб эшитаман, ростми?
— Ҳа, рост,— деди Афанди.
— Сиркани қирқ йил қандоқ асрадингиз? Пича берингчи?
— Ҳар кимга пича-пича бераверсам, қирқ йил ичида сирка қолармиди,— жавоб берди Афанди.
Йигит қизга:
— Сени кўзларингга қарасам, бутун оламни кўргандек бўламан, - деса, афанди улар томонга шартта ўгирилиб:
— Қараб кўр-чи, мени эшагим кўринмаяптими?! - дермиш.
— Нима олиб кетяпсиз афанди?
— Беда, - дебди афанди. Қўшниси:
— Ўтин-ку, - деса, афанди:
— Билсанг, нега сўраяпсан? – деган экан.
Уччаласи учта музлаткичга кириб олишибди. Орадан ярим соат ўтгач, корейс чиқиб келибди.
Бир соатдан кейин рус қалтираб чиқибди.
Афанди орадан 3 соат ўтса ҳам жиммуш.
Секин рус музлаткични эшигини очиб қараса, афанди:
— Эшикни ёп! Совуқ киряпти, - дебди.
— Қолганини нима қиламиз? - сўрабди ёғфуруш.
— Орқасига қуй, - деб афанди косани ағдарган экан, ичидаги ёғ тўкилиб кетибди. Афанди ҳам озгинагина ёғни кўтариб, уйига келибди. Ёғни кўрган хотини қичқирибди:
— Шу ёғни олдингиз холосми?
Афанди бўлса:
— Эй нодон, кўп қичқирма! Бу ёғида ҳам бор, - дебди-да, косани ағдарган экан, қолган ёғ ҳам тўкилиб кетибди.
Йигит сувни тагида ўн минут, бояги киши эса йигирма минут нафас олмай туришибди.
Навбат афандига келибди. Афанди сув остида ярим соат қолиб кетибди. Чиқганида ҳамма ундан сўрай бошлабди:
— Қандай қилиб бунча вақт сув тагида тура олдингиз?, - дейишса, афанди:
— Лаънати шимим илиниб қолмаганида аллақачон чиқардим, - дермиш.
— Эшакни қийнаб қўйибсиз-ку! Ўзингиз ўтириб олибсиз. Қопда тузни ҳам ортиб олибсиз! - дейишса, афанди шартта эшакдан тушиб, қопдаги тузни елкасига ортиб, эшакни устига ўтирибди-да:
— Ана, энди бўлдими?! - деб йўлида давом этган экан.