Бошлиқлар ҳақида латифалар

Кеча ишхонамизда ҳақиқат куни қилдик. Ҳаммамиз ҳақиқат изладик. Бугун энди, ҳаммамиз янги иш излаяпмиз.
Афанди хонга ғоз пишириб борар эди, йўлда корни очиб, бир оёғини еб қўйди. Хон уни олиб сўради:
— Бир оёғи қани?
— Бу йилги ғозларнинг ҳаммаси бир оёқли экан,— деди-да, Афанди сув бўйида бир оёғини кўтариб дам олиб турган ғозларни кўрсатди. Хон таёқни кўтариб пўписа қилган эди, ғозлар икки оёқлаб қочди.
— Ана, оёқлари иккита экан-ку,— деди хон. Афанди пинагини бузмай жавоб берди:
— Шу таёқ билан биров сизга ҳам ҳамла қилса, икки оёқ у ёқда турсин, тўрт оёқлаб қочар эдингиз.
Шаҳар ҳокими Афандига буюрди:
— Менга бир баҳайбат, қопағон ит топиб келинг!
Афанди эса, буйруқнинг аксини қилиб, ювош бир ит топиб келди. Ҳоким Афандини койиди:
— Мен сизга «қопоғон ит топиб келинг!» десам, жуда ювош итни олиб келибсиз.
Афанди бепарво жавоб берди:
— Тақсир, хотиржам бўлинг, бу жанобларининг олдида беш-олти кун турса, ўзларидан таълим олиб, занжирини ҳам узадиган бўлиб кетади.
Подшо, вазир ва Насриддин Афанди овга чиқишди. Йўлда подшо устидаги чакмонини ечиб Афандига берди. Буни кўрган вазир ҳам чакмонини ечиб Афандига узатди. Подшо Афандига тегажоғлик қилиб:
— Афанди, устингиздаги бир эшакнинг юки бўлди-ми? - деди.
Афанди дарҳол:
— Йўқ, шоҳим, кўриб турибдилар-ку, икки эшакнинг юки! - деб жавоб берди.
Душанба куни ишга кўзи қизариб келган ходимдан бошлиқ сўраяпти:
— Ҳа кўринишинг бир аҳвол, шанба якшанба яна ичибсан-да?
— Йўқ, ишни соғиниб йиғлайвериб шу аҳволга тушиб қолдим.
Пошшо Афандини масхаралаш мақсадида сарой аҳлини йиғиб, фармони олий ўқиди:
— Биз бугундан бошлаб Насриддин Афандини эшак бошилик мартабасига мувофиқ кўрдик...
Афанди ўрнидан туриб пошшога таъзим қилди ва бориб тахтдан ҳам юқорироқ бир жойга бориб ўтирди.
— Ҳа, Афанди, — деди пошшо,— нима учун мендан ҳам юқорироққа ўтирдингиз?
Афанди қўлини кўтариб деди:
— Тақдирга тан беринг, шоҳим! Мен ўз вазифамни бажаришга киришдим!
— Бугун ишхонада директоримиз компьютер ўйинлари бўйича мусобақа уюштирди.
— Хўш, нима бўлди, гапир?
— Ғолиб бўлган ходимларни учтаси ишдан бўшатилди!
Раҳбар котибасига:
— Якшанба куни бўшмисиз?
Котиба умид билан, нозланиб:
— Ҳа бўшман. Ҳеч қандай ишим йўқ. Бекорчилик...
Раҳбарни жаҳли чиқиб:
— Сиз бугунни ҳам якшанба деб ўйлаяпсиз шекилли! Ишингизни қилинг!
Катта бир корхонанинг раҳбари ишчилар интизомини тартибга солиб қўймоқчи бўлибди. Ишёқмас, дангаса бирор ходимни ишдан бўшатиб, қолганларга намуна кўрсатиб қўйиш ниятида текширувга чиқибди. Қараса, бир ёш ишчиси корхона ҳовлисида деворга суяниб, дам олиб турган экан. Раҳбарнинг фиғони фалакка чиқибди. Ёш йигитнинг ёнига келиб:
— Сенга бир ҳафтада нечи пул тўлашади?, - деб сўрабди жаҳл билан.
— Олти юз минг, - жавоб берибди ҳайрон бўлиб.
Раҳбар бошқаларга ҳам ўрнак бўлсан деган мақсадда, хонасидан икки ярим миллион олиб чиқибди-да ёш ишчисини қўлига тутқазиб дебди:
— Мана, тўрт ҳафталик маошингни ортиғи билан олгин-да, бу ердан йўқол, қайтиб кела кўрма!
Йигит пулни олиб, индамасдан кетибди. Раҳбар эса бу ҳолатни кузатиб турган ишчиларга қарата:
— Ким эди у ишёқмас?, - деб сўраса,
Ишчилардан бири:
— Пицца ташиш хизматидан эди. Олиб келган пиццасини пулини кутиб турганди, - деган экан.
Бир куни ўрмонда барча ҳайвонлар базм уюштириб ўтиришса, бир қуён хансираб келиб, "Жонингдан умидинг бўлса қочиб қол!" дебди.
Ҳамма туриб қоча бошлабди. 2 км югуришгандан кейин шер тўхтаб:
— Мен ҳайвонлар шоҳи бўлсам, ким қувиб келаяпти, - деб сўраса, қуён:
— Эрим уйга маст бўлиб келди. Жаҳли жуда чиққан, - дермиш.