Мусофирлар ҳақида латифалар

Бир йигитни акаси Россиядан телефон қилиб:
— Вой ука, мен бу ерда онамни кўриб юрибман, - дебди.
Укаси бўлса:
— Мен онамни олдидаман. Мени ҳам кўряпсизми?!, - дермиш.
Бир йигит чет элда 5 йил юриб, уйга қайтибди. Қайтибди-ю, лекин нуқул русча гапирармиш. Қишлокдан холаси кўргани келибди. Салом-аликдан сўнг холаси ҳасрат бошлабди:
— Болам, ўтган йили поччанг ҳам оламдан ўтдилар, - деса. Йигит:
— Чепуха, - дебди. Холаси у русчасига "Ҳудо раҳмат қилсин" дегани бўлса керак-да деб:
— Нима ҳам қилардик болам, бизам "Чепуха" деб ўтирибмиз, - дермиш.
Бир йигит Россияда яшашни бошлабди. У рус тилини яхши биларкану, бироқ “икки” яъни “два” сўзини билмас экан. Бир куни нон олиш учун магазинга кирибди. У иккита нон олиши керак, лекин “икки” сўзини билмайди. Учта ола қолай деса, бисотида иккита нонга етадиган пули бор холос. Бир дона олса, камлик қилади. Нима қилишини билмасдан у ёққа, бу ёққа юрармиш. Буни кўрган сотувчи ҳайрон бўлиб:
— Чего вам надо? – деса, йигит ўйланиб:
— Три хлеба, один ненадо! – деган экан.
Тошкентни сайёҳат қилиб қайтган хитойликдан сўрашибди:
— Хўш, Тошкент қандай шаҳар экан?
Хитойлик дебди:
— Чиройли шаҳар! Одам ҳам жуда кам экан.
ОВИРдаги суҳбат:
— Ўз уйинг-ўлан тўшагинг! Узоқдаги буғдойдан яқиндаги арпа яхши! Ўзга юртда шоҳ бўлгунча ўз юртингда гадо бўл! Мусофир бўлмагун...
— Тўхтанг, тўхтанг! Тушунишимча ҳалиям ҳужжатларим тайёр эмас, муҳр қўймагансиз!? Шундайми?
Божхона назоратчиси сайёҳга дебди:
— Сумкангизни ичида нима бор?
Сайёҳ:
— Кучугим учун емиш олганман.
— Кўрсам бўладими?!
Сайёҳни сумкаси тамаки, спиртли ичимликлар билан тўла экан.
Назоратчи:
— Нима, кучугингиз шуларни ейди деб ўйлайсизми? - деса, сайёҳ:
— Емаса ўзига қийин! Ўзидан кўрсин... Оч қолади...
Ота ўғил чет эл сафарида харобалар орасига экскурсияга чиқишди. Шу пайт ўғил отасига:
— Дада, нима бу ерда ойим машина ҳайдашни ўрганганмила? - дермиш.
Иккита ўзбек Францияга бориб ресторанга кирибди.
— Француз тилини билмаймиз-ку, қандай қилиб буюртма берамиз? - дебди бири.
Шериги:
— Шошмай тур! Ҳозир боплайман, - дебди ва официантни чақириб:
— Ля салат, ля товуқ, ля нон, ля чой, - дебди. Официант тез фурсатда ҳамма айтган нарсаларни олиб келиб берибди.
— Кўрдингми! Мен бўлмасам нима қилардинг?! - дебди буюртма берган ўзбек шеригига ва официантга:
— Ля раҳмат! - деса, официант:
— Ля ош бўлсин, ака! - деган экан.
Юртимизда меҳмон бўлиб юртига қайтаётган чет элликдан аэропортда сўрашибди:
—Хўш қалай, Ўзбекистон сизга ёқдими?
У жавоб берибди:
—Ҳа, жуда-ям! Ҳамма урф-одат ва анъаналарингиз ёқди-ю, шу оммавий чироқ ва газларни ўчириб қўйиш удуми ёқмади, - деган экан.
Америкалик меҳмон Ўзбекистонга келибди. Аэропортдан таксига ўтириб меҳмонхонага кетаётса, ҳайдовчи машинани жуда тез ҳайдашни бошлабди.
Бир пайт ёнидан иккита машина уларни қувиб ўтиб кетибди. Америкалик меҳмон йўл четидаги белгига қараса, 70 деб ёзиб қўйибди. Таксини тезлигига қараса 100 да кетаётган экан.
Америкалик ҳайдовчидан сўрабди:
— Мана бу йўл четидаги белгилар кимлар учун ўрнатилган?
Таксичи жавоб берибди:
— Велосипедчиларимиз учун!