Қора-юмор ҳақида латифалар
— Азизам мени қуёшим бўлишни истайсанми?
— Ҳа албатта!
— Унда мендан 150 миллион километр узоқда юр!
— Xoтин сени бугундан бошлаб корейсча исм билан чақираман, - дебди.
Шунда афандининг хотини:
— Bой, дадаси менга қанақа корейсча исм қўйдингиз?
Aфанди:
— Cенга Нум-Йам деган исм қўйдим хотин, - дебди.
Xотини:
— Дадаси чиройли исм танлабсиз менга. Маъноси нима? - деса.
— Тескари ўқиб кўр, - дермиш.
— Бунисини эрталабга еймиз, бунисини эса тушликка.
Шунда ӯғли стюардессани топиб олиб:
— Дада, буни кечга еймизми? - деса, отаси шундай қараб:
— Йӯқ ӯғлим, кечга онангни еймиз! - дермиш.
— Ойинга бориб айт, 18 га кирдинг, энди алимент тўламайман! Қай ахволга тушаркан, менга кейин айтасан.
Ўғли ҳамма гапни ойисига айтибди. Ойиси:
— Отангга бориб айт, 18 йил бировни боласи учун пул тўлади, қай аҳволга тушишини айтарсан, - дермиш
— Лекин гўзалман!
— Буни сенга ким айтди?
— Сен!
— Шунга ишондингми?
— Албатта!
— Ана, аҳмоқсан-да.
— Лекин гўзалман!
Орадан кўп ўтмай, аёлнинг эшиги таққиллаб қолибди. Жазман аёлнинг эрим қайтиб келди деб ўйлаб, шоша-пиша деразадан ўзини ташлабди.
Аёл эшикни очиб қараса, ҳалиги иккита дўсти аёлга қараб:
— Палатка очилмаяпти, - дермиш.
— Адаси, мен сизга қайси чиройли, ёқимтой жониворни эслатаман? - дебди нозланиб.
Эри хотинига тикилиб туриб:
— Яхши эслатдинг! Бир пиёла сут олиб келгин... – деган экан.
— Дадаси билмайсизми эшак қанча умр кўриб, кейин ўлади, - деса
Эри:
— Нима мазанг қочяптими, - дермиш
— Дазмол бўлсам, нима қилар эдинг?
— Қизиганмикан деб юзингга тупуриб кўрардим.