Афандининг хотини жангари чиқиб қолди. У арзимаган нарсага идиш-товоқларни синдирар, Афандининг юзига чанг солар, яна дод деб, қўшниларни йиғар эди. Афанди уйига келишга юраги бетламай, кечгача кўчада санқиб юрди, кеч бўлганда уйга келса, устидаги тўнини ечмай туриб, хотини жанжал бошлади:
— Онам туғмай ўлсин, сизга тегиб ҳеч ҳаловат кўрмадим! Одамларнинг эри ҳар кўчага чиққанда ҳеч бўлмаса мози кўтариб келади, сиз бўлсангиз сўппайиб кириб келасиз!
— Ҳмм... шуни айтинг, тақдир экан-да!
— Қаноатли хотинни топиб олиб қадрига етмайсиз. Мендан бошқа хотин бўлганда никоҳ кечаси сиз билан жанжал бошлар эди.
— Офарин,— деди Афанди. — Ўртамизда тинч ўтган кун ўша кун эди!

Tўpт яҳудий ва тўрт ўзбек Тошкентдан Москвага бориш учун поездга ўтиришибди. Тўрттала яҳудий ҳар биттаси биттадан билет олишибди, ўзбеклар бўлса тўрталаси битта билет олибди. Яҳудийлар ҳайрон бўлиб, "булар нима қилар экан, - деб кузатиб турса.
Проводник билетларни текширишни бошлаганда, тўрттала ўзбек битта туалетга кириб олибди. Проводник туалетда битта одам бор, деб туалет эшигини тақиллатиб билет сўрабди. Эшик қия очилиб, битта билетни кўрсатишибди, проводник ўтиб кетибди.
Яҳудийлар қойил қолибди ва Москвадан қайтишда, улар ҳам тўрттаси битта билет олибди, Ўзбеклар бўлса бирорта ҳам билет олмабди. Проводник текширишни бошлабди. Яхудийлар югуриб туалетга кириб олибди. Шу пайт эшик тақиллабди. Яҳудийлар билетни ташқарига узатишибди. Ўзбеклар билетни олиб нариги туалетга югуришибди.