Ҳар куни ўрмонда айиқ қуённи тутволиб дўппослар экан. Хуллас, жонидан тўйиб кетган қуён шерни олдига бориб, айиқни қилмишларидан шикоят қилибди. Шунда шер фармон чиқазибди. Унга кўра айиқ қуённи урмаслиги тўғрисида тилхат ёзиб бериши керак экан. Эртаси куни айиқ қуённи ургани келаётса, қуён фармонни кўрсатибди. Шунда айиқ:
— Бугун ҳам уриб олай. Эртага урмаслик ҳақида тилхат ёзиб бераман, - дебди. Эртасига яна урибди ва индинга урмаслик ҳақида тилхат ёзиб берибди.
Бир ҳафта ўтгандан кейин шер қуённи кўриб қолиб:
— Айиқ урмаяптими энди? - деб сўрабди.
Қуён:
— Эҳ, уриши ўша-ўша. Фақат қоғоз кўпайиб кетди, - дермиш.

Tўpт яҳудий ва тўрт ўзбек Тошкентдан Москвага бориш учун поездга ўтиришибди. Тўрттала яҳудий ҳар биттаси биттадан билет олишибди, ўзбеклар бўлса тўрталаси битта билет олибди. Яҳудийлар ҳайрон бўлиб, "булар нима қилар экан, - деб кузатиб турса.
Проводник билетларни текширишни бошлаганда, тўрттала ўзбек битта туалетга кириб олибди. Проводник туалетда битта одам бор, деб туалет эшигини тақиллатиб билет сўрабди. Эшик қия очилиб, битта билетни кўрсатишибди, проводник ўтиб кетибди.
Яҳудийлар қойил қолибди ва Москвадан қайтишда, улар ҳам тўрттаси битта билет олибди, Ўзбеклар бўлса бирорта ҳам билет олмабди. Проводник текширишни бошлабди. Яхудийлар югуриб туалетга кириб олибди. Шу пайт эшик тақиллабди. Яҳудийлар билетни ташқарига узатишибди. Ўзбеклар билетни олиб нариги туалетга югуришибди.