Афанди янги уй қурдириш ниятида чиройли, баланд уйларга қараб юрган экан. Бир куни олдидан жудаям ҳашаматли уй чикибди. Бу уй афандига ёқиб, уйни қурган устани топмоқчи бўлиб турса, битта рус йигит ўтиб қолибди.
— Бу уйни ким қурганини билмайсанми?, - деса,
— Я незнаю, - дебди йигит.
Афанди эса бу "Я незнаю" деганлари устани исми деб ўйлабди. Уни қидириб кетаётса, олдидан яна битта чиройли уй чиқибди. Бу уй олдингисидан ҳам чиройли экан. Бу уйни қурган устага уйимни қурдираман, деган ҳаёлда турса, олдидан рус аёл чиқибди.
— Бу уйни ким қурганини билмайсизми?, - дебди афанди.
Аёл эса:
— Я незнаю, - деб жавоб қайтарибди.
— "Я незнаю" дегани ўйлаганимданам зўр экан. Бу устанинг уйини албатта топаман, - деб кетаверибди.
Бир пайт олдидан қабр чиқибди. Қабрнинг ёнгинасидан ўтиб кетаётган рус чолдан:
— Бу кимнинг қабри?, - сўрабди афанди.
Чол эса:
— Я незнаю, - дебди.
Афанди чолнинг жавобини эшитиб:
— Кеч қолибман-да, - деган экан.