Бир бойнинг камбағал қўшниси бор экан. Бир куни бой камбағал қўшнисини деворидан мўраласа, камбағал кўзани силабди. Ичидан жин чиқибди-ю, — Амрингизга мунтазирман, - дебди.
Камбағал қўшниси жинга қараб:
— Битта чой дамлаб кел!, - деса, зум ўтмай жин чойнакда чой олиб келибди.
Буни кўрган бой югуриб чиқиб қўшнисига:
— Шу кўзани менга сот! Истаган пулингни бераман, - деб ёлворибди. Камбағал бойни ҳамма пулларини, уйини, хазинасини олиб, кўзани унга берибди.
Бой хурсанд бўлиб, эски кулбага кирибди-да, кўзани силабди:
— Амрингизга мунтазирман, - деб чиқибди жин ичидан.
— Менга катта сарой, беҳисоб тилла бер!, - деса, жин:
— Буни иложи йўқ. Чунки мен фақат чой дамлашни биламан, - дермиш.

Афанди бир пошшога балиқ совға қилди. Пошшо бу совға учун Афандига хазинадан бир тилла инъом қилди. Афанди чиқиб кетиши билан вазир пошшога деди:
— Ҳар ким балиқ кўтариб келса бир тилладан бераверсангиз хазина бўшаб қолади-ку?
— Дарвоке, айтганингиз тўғри. Нима қилиш керак?
— Дарҳол Афандини қайтариб келишни буюринг,— деди вазир.
Пошшо Афандининг кетидан одам юборди-да, вазирга деди:
— Тиллани қайтариб бер десак кандай бўлар экан?
— Бунинг иложи осон,— деди вазир,— Афандидан балиғинг эркакми, урғочими деб сўрайсиз, урғочи деса, «Менга эркак балиқ керак» дейсиз, эркак деса, «Менга урғочи балиқ керак» дейсизу тиллани қайтариб оласиз.
Афанди келди. Пошшо ундан сўради:
— Балиғинг эркакми урғочими?
Афанди пошшонинг ниятини пайқаб:
— Балиғим хунаса эди,— деб жавоб берди.
Пошшо унинг зийраклигига қойил қолиб, яна бир тилла инъом қилди.

Бир куни география ўқитувчиси глобусни кўрсатиб:
— Солиев Африка қани?, - деса Солиев:
— Мен олмадим устоз, - дебди.
Ўқитувчи яна сўрабди:
— Солиев Африкани менга топиб бер!
Солиев:
— Устоз ростини айтяпман, мен олмадим.
Шунда ўқитувчи:
— Бор, дадангни чақир!, - дебди. Дадаси келгач:
— Ўғлингизга Африкани кўрсат, қани деб сўрасам, мен олмадим дейди. Бунга нима дейсиз?, - дебди.
Дадаси ўғлига ўгирилиб:
— Ўғлим, олган бўлсанг, қайтиб бер!, - дермиш. Ақлдан озай деган устоз ота-болани қўшнисини кўчада кўриб қолибди-да, бўлган воқеани гапириб берса, қўшниси:
— Ўзи булар шунақа, олган нарсасини қайтариб беришмайди, - дермиш.

Мусиқачи уйида барабан чалиб ўтирган экан, қўшнилари ажойиб мусиқа овози кўчага ҳам баландроқ эшитилсин деб уни деразасини тош билан синдириб кетишибди.

Бир инженер ишсизликдан нима қилишини билмай, таваккал бир касалхона очибди. Касалхона эшиги олдига "Биз сизларни бенуқсон даволаймиз. Агар даволай олмасак 50000 пулингизни 100000 қилиб қайтарамиз", - деб ёзиб қўйибди.
Йўлдан ўтиб кетаётган бир врач, - буларни бир боплаб, 100000 пулини олиб чиқиб кетаман, - деб бинога кирибди. Инженер уни кутиб олиб, шикоятини сўрабди.
— Мен таъмни билмаяпман. Нима есам ҳаммаси бир хил.
— Ҳамшира, шишадаги суюқликни ичиринг.
— Ие, бу бензинку!
— Табриклайман, таъм билишингиз тикланди. Сиздан 50000.
Врач жаҳл билан пулни тўлаб чиқиб кетибди. Икки кундан кейин яна келибди:
— Энди мен ҳид сезмаяпман.
— Ҳамшира шишадаги суюқ дорини бу кишига ичиринг.
— Бу яна бензинку...
— Ана, ҳид билиш қобилиятингиз ҳам тикланди. 50 000 тўлаб кетасиз. Врач пулни тўлаб, яна жаҳл билан чиқиб кетибди. Орадан 3 кун ўтиб, бу сафар аниқ боплайман деган мақсадда келиб дебди:
— Энди мен ҳеч нарсани кўрмаяпман.
— Кечирасиз, биз буни даволай олмаймиз. Мана сизга 100000 пул.
— Ие, бу ерда 50000 ку!
— Табриклайман, кўриш қобилиятингиз тикланди. Сиздан 50000.