— Мени қўшниларим ярим тунда деворимни тақиллатаверишади. Ҳеч тинчлик беришмайди-я...
Яхши-ям мен ўша вақт ухламай, барабан чалаётган бўламан!
Бир киши доим “Нон урсин!” деб қарғанавераркан. Кунларнинг бирида “Дока хлеб”ни машинаси уриб кетибди.
Ўт ўчирувчи ёнғин ҳақида хабар берган кишидан сўради:
— Ёнғин бўлаётган жойдан кабоб ҳиди келяптими?
— Йўқ, сезмадим...
— Демак, жабрланганлар йўқ!
— Ойи, кўчага чиқиб ўйнасам, майлими?
— Шу кир қулоқларинг биланми?
— Йўқ, ўртоқларим билан.
Чўлда сувсизликдан ташна бўлиб кетаётган одамнинг
йўлидан қудуқ чиқиб қолибди.
Қудуқни кўрган ҳалиги одам қувонганидан, — Сув, сув, - деб бақирганча қудуқ томон югурибди. Шу пайт қудуқ ичидан бир одам отилиб чиқиб:
— Қани сув? Қани?! - дебди.
— Яхши қиз, сиз рақс тушаяпсизми!?
— Ҳа-а-а!
— Худога шукур-ей. Мен ток ураяпти-ми, деб ўйлапман.
Алкашларда 250+250=500 эмас, 1 та бутун бўлади.
Бир одамга банк кредит беришни рад этибди. Қандай қилиб қасд олишини узоқ ўйлаб, охири шу банкдан шахсий ячейка олибди. Унга икки килограмм балиқ олиб келиб қўйибди-да, ячейкага фақат ўзи биладиган код рақамини ўрнатиб кетибди.
Бир харидор нуқул 200 грамм гўшт сотиб олаверар экан. Кунлар, ойлар ўтиб, бир куни ўша дўкондан 2 кг. гўшт сотиб олибди. Шунда сотувчи “Нима бўлди? Тўй қиляпсизларми?” деган экан.
Статистик маълумотларга кўра, битта йигитга 8 та қиз тўғри келади. Менда қиз йўқ! Демак, қайсидир аблаҳ 16 та қиз билан юрибди…