Boshliqlar haqida latifalar
— Qanaqasiga, axir uni aldoqchi deyapsan-ku?
— Ha, u hammani baravariga aldaydi.
— Sen nima deysan?, - desa Afandi:
— Bunaqa rasvo she’rni eshitmaganman, - debdi.
Podshohni jahli chiqib, zindonga tashlabdi. Bir haftadan keyin Afandini shohni yoniga olib borishibti. Podsho yangi she’rni o‘qib berib, — Qalay chiqibdi?, - desa, Afandi indamasdan o‘girilib ketayotganmish.
Podshoh:
— Qayoqqa?, - desa, Afandi:
— Zindon qayerda edi, - dermish.
"Meni kvartiramni ro‘parasida ayollar hammomi joylashgan. U yerdagi hamma narsalar menga ko‘rinib turadi. Bu mening ahloqim, etikamga ma’naviy va jismoniy ta’sir ko‘rsatyapti. Shuning uchun meni kvartiramni almashtirib berishingizni so‘rayman".
Bu masalani ko‘rib chiqish uchun kommissiya a’zolari uyga kelib, tekshira boshlabdi.
— Otaxon, nega yolg‘on gapirasiz? Axir hech narsa ko‘rinmayapti-ku!, - debdi tekshiruvchilar.
— Shunaqami? Sen shkafni ustiga chiqib qara-chi?, - debdi.
Kommissiya a’zolaridan biri shkafni ustiga chiqib qaray boshlabdi.
— Yo‘q. Baribir hech narsa ko‘rinmayapti!
— Sen chaproqqa surilgin. Yana..., yana-yam..., yana ozgina...
Shkaf ustidagi odam "gurs" etib yiqilibdi.
Boboy bo‘lsa:
— Ana ko‘rdingmi o‘g‘lim?! Har kuni shu ahvol.., - dermish.
— Qani, bu yerda kim zo‘r?!, - debdi.
Hamma hayvonlar jim!
— Hamma ming so‘mdan chiqarsin!, - debdi quyon.
Ertasi kuni yana quyon kelib hammadan pul yig‘ib ketibdi.
Uchinchi kun hayvonlar bo‘riga:
— Men zo‘rman degin! Bu shalpang quloq nima qila olardi!, - deyishibdi.
Quyon kelib:
— Qani, bu yerda kim zo‘r?!, - desa, bo‘ri:
— Men!, - debdi. Shunda quyonni orqasidan sher chiqib:
— Zo‘ring besh ming, qolganlaring ming so‘mdan yig‘laring!, - dermish.
Ertasiga chumolini kayfiyati yo‘q yurgan ekan, hayvonlar:
— Nima bo‘ldi? - deyishsa, chumoli:
— Filni o‘limida meni ayblashyapti, - dermish.
— Bir haftaga komandirovkaga boramiz, uyingizga xabar bering, - debdi.
Sekretar eriga telefon kilib:
— Men bir haftaga komandirovkaga ketayapman, - debdi.
Er paytdan foydalanib o‘ynashiga telefon qilib:
— Bir hafta menikida turasan, xotinim yo‘q, - debdi.
O‘ynashi repititor ekan, o‘quvchisiga telefon qilib:
— Bir hafta o‘qitolmayman, bir oz dam olgin, - debdi.
O‘quvchi bobosiga telefon qilibdi:
— Bobojon meni bir hafta darsim yo‘q ekan, meni shahar aylantiring.
O‘quvchining bobosi haligi firma rahbari ekan, yo‘q deya olmabdida sekretariga:
— Komandirovka qoldirildi, - debdi.
Sekretar eriga telefon qilib:
— Komandirovka qoldirildi, - debdi.
Er o‘qituvchi o‘ynashiga telefon qilib:
— Endi iloji yo‘q, xotinim komandirovkaga bormaydigan bo‘ldi.
O‘qituvchi o‘quvchiga telefon qilib:
— Dars o‘tadigan bo‘ldik, - debdi.
O‘quvchi, bobosi firma rahbariga telefon qilib:
— Bobo shahar aylanish qoldirildi, boshqa safarga.
Firma rahbari sekretarga:
— Tayyorlaning komandirovkaga boramiz...
— Men sovuq qotyapman. Menga ko‘rpa uzatib yuborolmaysizmi?- deb nozlanibdi.
— Keling, bu tun bir-birimizni er-xotin deb tasavvur qilamiz,- debdi boshliq
Kotiba xursand bo‘lib:
— Bajonidil! - debdi
— Unday bo‘lsa ko‘rpani o‘zing ol! Qo‘ling sinmaganku axir! - deb o‘shqiribdi boshliq
— Ismingiz nima?
— Familiyam Mahkamov.
— Men sizdan ismingizni so‘radim?
— Ismim Dadajon.
— Haydang Mahkamov.
Xodimlardan biri bo‘lsa 9:00 da ishga kelib, roppa-rosa 18:00 da ketardi.
Qolganlar hayron bo‘lib boshliqdan so‘rashibdi:
— Nega anavi xodim ham bizga o‘xshab soat 22:00 da emas, 18:00 da ishdan ketadi?
Boshliq:
— O‘rtoqlar, axir u xodimimiz mehnat ta’tilida!, - debdi.
— Tabriklaymiz xo‘jayin! Uzoq umr, baxt-omad tilaymiz! Yana uzoq yillar bizga rahbarlik qiling!, - deyaverishibdi.
Bazm oxirida xo‘jayin duoga qo‘l ochib:
— Hamma menga ichida, qalbida nima niyatlar tilagan bo‘lsa, o‘ziga ham yo‘ldosh bo‘lsin!, - deb duo qilsa, mehmonlar duo qilmasmush ...