Boshqalar haqida latifalar
— Ey, oshna suv ber hozir o‘lib qolaman, - desa.
Savdogar:
— Menda suv yo‘q, galstuk olmaysanmi?, - dermish.
— Galstugingni boshimga uramanmi? Suv ber, iltimos.
— Menda suv yo‘q! Xohlasang, anavi tepalik orqasida akamning oshxonasi bor, - deb o‘sha yerga jo‘natibdi.
Haligi odam bir soat o‘tgach, qaytib kelib:
— Ey, iflos galstuging necha pul o‘zi? Akang galstukingsiz oshxonaga kiritmas ekan-ku...
Orqasiga sekin o‘girilib qarasa azroil turgan ekan.
— Qo‘rqitvarding! Men militsiyamikin debman, - dermish o‘g‘ri.
Lekin kech bo‘lgan edi...
— Meni odamlar og‘zilariga solib, tishlariga ishqalashadi... – debdi tish pastasi.
— Shukur qil, noshukur! – dermish sovun.
— Voy, achchiqligini. Qanday dori edi o‘zi?
— Suvarakka qarshi...!
— Og‘ayni, yur shahar aylanib kelamiz, - debdi. Yonida yotgan arvoh ham, - Mayli ketdik, - debdi-da, qabr toshini ko‘tarib olibdi.
Boyagi arvoh hayron bo‘lib:
— Buni nima qilasan?, - desa, sherigi:
— Ko‘chada militsiya pasportimni so‘rasa nimani ko‘rsataman, - dermish.
— Eh, xudoga shukur! O‘zimni osaman deb cho‘kib ketishimga sal qoldi-ya!, - dermish.
— Nimadan qochyapsizlar? – debdi arra.
— Ichkarida svarka mast boʻlib, toʻpalon qilyapti, - dermush bolgʻa bilan bolta.
Shoshilib orqasiga yetti qadam yurgan ekan, mashina urib ketibdi.
— Anavi Sosa sola qancha turadi?
Sotuvchi:
— U Sosa sola emas, Koka kola, - deb jahl bilan gapirsa, yigit:
— Uzr, bilmabman. Yonida turgan Gʻanta qancha? – dermish.