Уйида таъмирлаш ишларини олиб бораётган қўшнимдан безор бўлдим. Дрель ишлатмаслиги учун эшигини олдидаги деворга "Қўшни, хабарингиз бўлсин! Мен ҳомиладорман" деб ёзиб қўйдим.
Эртаси куни қўшнимни хотини уни хиёнатда айблаб, уйдан кетиб қолибди.
Авваллари телевизорни ёқиш учун катталарни чақириш керак эди.
Ҳозир телефонни ишлатиш учун болаларни чақириш керак.
80 ёшдан ошган отахон танишига дебди:
— Ёшим ҳам бир жойга бориб қолди-ю, жуда ҳаётга интилишим катта. Узоқроқ умр кўргим, бир нималар қилгим келади. Нима қилсам экан-а?
Таниши отахонга дебди:
— Банкдан кредит олинг, уни ойма-ой тўланг, болаларни контрактини тўланг! Ўшанда ўз-ўзидан бу ҳиссиётларингиз йўқолади...
Аразлашиб қолган иккита қўшни аёлни яраштиришни йўли бор. Иккаласини ҳам бир вақтда қўшнилар группасидан чиқариб юбориш керак.
Аёл киши машина бошқариб кетяпти. Ёнида эри ўтирибди:
—Адаси, манави пиёда жонидан тўйганми?! 10 дақиқадан бери машинани олдига тушиб олиб югуриб кетяпти, - дебди хотини.
Эри бўлса:
— Пиёдалар йўлагида юрма деб сенга неча мартта айтганман! – дебди.

Бўйи етган қиз дугонасига:
— Менга турмушга чиқишни таклиф қилишди.
Дугонаси:
— Зўр-ку! Кимлар?
Қиз:
— Ота-онам.

Иккита оғайни ўртоғини уйига меҳмонга келибди. Битта йигит дарвозани оёғи билан тепиб дўстини чақирибди.
Ёнидаги йигит:
— Нега дарвозани тепдинг? - деса, йигит:
— Шундай қилсам, қўли банд экан, қуруқ қўл билан келмаган деб ўйлайди-да кейин дарвозани очади, - дебди.
Бувимни телеграм ҳақидаги фикрлари:
"Яхши нарса экан. Қариндош-уруғинг билан гаплашасан, кўришасан-у, дастурхон, тоғора деганларини қилиш шарт эмас экан".
Қуруқ ойликка яшаяпман деб, ONIX автомобилини 150 минг долларда сотиб олсам ҳеч ким ҳайрон бўлмайди. Лекин 1 йилдан кейин уни яна 150 минг долларга сота олсам, ҳамма менга қойил қолади.
— Нимага аёллар бунчалик рашкчи бўлишади?
— Чунки бошқа аёллар нимага қодир эканини улар яхши билишади!