Ёш бўлса ҳам ҳақиқатни билади.
— Болакай, сен катта бўлсанг ким бўлмоқчисан?
— Катта бўлсам, катта бўлсам-чи... Албатта бутун дунёни айланиб чиқаман. Ҳамма давлатларни кўриб, сайёҳат қилиб юраман. Кўп машиналарим, миллионлаб мухлисларим бўлади. Ҳеч қандай иш қилмасам ҳам катта ойликни олавераман-олавераман...
Мен катта бўлсам – футболчи бўламан!!!
Йигит билан қиз телеграмда ёзишмоқда.
Йигит:
“Кечқурун ресторанга борсак,...”
Қиз:
“Ростанми!? Қаерга борамиз?”
Йигит:
“Шошмай тур! Охиригача ёзиб олай! Кечқурун ресторанга борсак, ҳамма дўстларим йиғилиб бўлишган экан. Фақат мен билан Азизни кутиб туришган экан.”
Она боласини койиб берибди:
— Агар шундай тўпалончи бўлаверсанг, сени яхши болага алмаштириб келаман.
Бола бўлса онасига дебди:
— Алдаманг! Қайси аҳмоқ тўпалончи болани яхшисига алмаштиришга рози бўлар экан?
— Оддий аскар Ҳолдоров!
— Мен, ўртоқ командир!
— Нега формангизни ёқаси тикилмаган?
— Бу сизни қизиқтирмасин! Ўзим биламан!
— Оддий аскар Ҳолдоров. Командир билан қандай гаплашяпсиз?! Нега формангизни ёқаси тикилмаган деб сўрадим сиздан...
— Мен тикишни билмайман.
— Бу мени қизиқтирмайди!
— Мен ҳам айтяпман-ку, бу сизни қизиқтирмасин деб!
Онаси уйқу олдидан қизига эртак ўқиб бермоқда:
— Қадим замонда бир ҳунарманднинг уч ўғли бўлган экан. Тўнғич ўғли жуда доно, ўртанча ўғли унчалик ҳам ақилли эмас, кенжа ўғли эса умуман тентак бўлган экан.
Қизалоқ:
— Ойижон, ҳунарманднинг соғлиғи борган сари ёмонлашиб бораверган экан-а?
Онаси:
— Нега унақа деяпсан қизим?
Қизалоқ:
— Ана, ўзингиз ўқидингиз-ку, фарзандлари борган сари ёмонлашиб боряпти экан.
Ҳурматли эркаклар! Агар аёлингиз ихчам, чаққон ва серҳаракат бўлишини хоҳласангиз, қўйнини пуч ёнғоққа тўлдирманг!
Хитойлик тадбиркорларга савол беришибди:
— Англияликларни маҳсулотларини ўзлаштириб олдингиз. Америкаликларни қурилмаларини ҳам ўрганиб бўлдингиз. Ҳаттоки, германияликларни ихтироларини ҳам ўзингизда ишлаб чиқариб, бутун дунёга сотяпсизлар. Нега Россияда тайёрланадиган ароқларни ҳалигача ўрганиб ололмаяпсизлар?
Хитойликлар жавоб берибди:
— Биз бутун дунёга жосус юборганмиз. Жосусларимиз завод ва фабрикаларда ҳамма ахборотни тўплаб, бизга етказиб туришади. Лекин Россиядаги ароқ заводларига юбораётган ҳамма жосусларимиз ароқхўр пиёниста бўлиб қолишяпти. Ҳеч нарсани билиб келишолмаяпти...
— Ўртоқ, эшитдингми? “Алибобо ва қирқ қароқчи” эртагини замонавий талқини чиқибди.
— Йўғ-е! Қанақа экан?
— Қароқчилар бойлардан олиб қўйган тилла ва мол-мулкларни олдида селфига тушиб, инстаграмларига жойлашаётган эмиш.
Хотини эрига қараб дебди:
— Кечирасиз дадаси, сизни билмай “сенсираб” юборибман.
Эри:
— Хижолат бўлма хотин. Мен ҳам сени бир мартта “сизлаб” оламан, орамиз очиқ бўлади, — деган экан.
