Япониялик ихтирочилар робот ихтиро қилишибди. У робот ўғриларни ушлар экан. Роботни Россияга олиб боришса, у ерда кунига 40 та ўғрини ушлабди. Америкада 50 тадан ўғрини қўлга олибди. Ипподромга олиб келишса, бир соатда роботни ўғирлаб кетишибди.
Қадим замонда бир қабила бўлган экан. Қабилани халқи жуда-ям содда, нима десанг ўшанга кўнавераркан. Бир куни ҳамма одамларни йиғиб, «Бугун соат 14:00да сизларни дорга осамиз. Келиш мажбурий!» дейишибди.
Айтилган вақтга етиб келган халқни бирортаси ҳам индамасмиш. — Ана кўрдингми, буларга барибир. Биттаси ҳам қарши чиқмайди. Нима десанг ҳам кўнаверади. Чопиққа ҳам, қурилишга ҳам, далага ҳам, кўча тозалашга ҳам йўқ демай кетаверади. Қара ҳеч бири индамаяпти, -деб туришса, биттаси аста қўл кўтарибди.
— Ҳайрият, ана бор экан-ку, ўз ҳуқуқини биладигани. Қани, марҳамат гапиринг! - дейишса, қўл кўтарган одам:
— Бир нимани сўрасам бўладими? – дебди.
— Сўранг, эшитаман, - дейишса,
— Осиш учун ипни ўзларинг берасизларми ёки ўзимиз билан олиб келайликми? - дермиш.
Битта бола дўконга кириб:
— 1200 сўмлик нон борми? – дебди.
— Бор, - дейишса, бола:
— Нечи пул? – деган экан.
Бугун бошлиғимиз таътилдан ишга қайтди.
Денгизда дам олиб, қуёшда роса тобланиб, қорайибди. Энди аниқ маҳлуқдан фарқи қолмабди!
Инха университети олимлари янги робот-одам яратишибди. У ҳатто ўчирилган ҳолатда ҳам 3та функцияни бажарар экан: кийиниш маданияти бўйича текин маслаҳат бериш, атрофдагиларни сўкиш ва ундан кейин кечирим сўраш.
Қўшни синф хонадан келаётган шовқиндан дарс ўта олмаган ўқитувчи шартта ёнидаги синфга кирибди-да, ҳеч нарса демай, тик туриб гапираётган болани қулоғидан тортиб ўзини синфига олиб кириб ўтказиб қўйибди.
Бироздан кейин эшик тақиллаб бир ўқувчи кирибди-да дебди:
— Кечирасиз, боя бизни ўқитувчимизни қулоқларидан тортиб олиб чиқиб кетган эдингиз. Қайтариб берасизми?
Бир аёлнинг эри ҳар куни маст бўлиб уйига келар экан.
Ниҳоят хотинини сабри тугаб эрига дебди:
— Дадаси, агар эртага ичишни ташласангиз, боқиб турган қўчқоримизни оёғингиз остига сўяман, - дебди.
Эртаси куни эри ҳар кунгидан баттар ичиб, маст бўлиб келибди ва тўғри қўйхонага бориб, қўчкорга қараб дебди:
— Қўрқма! Сен сўйилмайдиган бўлдинг! Токи мен тирик эканман, ҳали кўп яшайсан!
— Биласанми онаси, агар борди-ю чапга тўрт мартта юрсам, унда геометрия қонунларига кўра яна сенинг олдингга қайтаман.
— Агар мен тўрт мартта чапга юрсам-чи?
— Сен онангни уйига қайтасан!
Бир куни подшоҳ вазирларни йиғиб дебди:
— Салтанатимда солиқлар кун сайин ошиб борса ҳам, хазинада пуллар кўпаймаяпти!? Бунинг боиси недир?
Йиғилганлар орасида доно бир вазир катта муз бўлагини олибди-да, “Шоҳимга узатиб юборинглар!” дебди.
Ҳалиги муз бўлаги қўлма-қўл бўлиб подшоҳга етиб келгунча кичкина томчига айланиб қолибди.
Шунда подшоҳ вазирнинг ақлига таҳсинлар айтиб, барча қўл остида ишлаётган амалдорларни ва хазинага келадиган пулларни қаттиқ назоратга олган экан.
