— Телефонинг борми?
— Бор!
— Пули борми?
— Йўқ, энди пул топишни ўрганяпти.
Врач касалхонага амалиёт ўташ учун келган қизга дебди:
— Мени ишим чиқиб қолди. Манави навбатда турган касаллардан қон олиб тур! Ҳозир келаман. – дебди.
Амалиётчи қиз:
— Қанчадан қон олай, - деса, шошиб турган врач:
— Учдан оласан-да! – дебди-да, чиқиб кетибди.
Бир пайт врач қайтиб келса, касалхона йўлагида 4 та бемор ҳушсиз ётганмиз. Амалиётчи қизга:
— Буларга нима бўлди? – деса, қиз:
— Шунча ҳаракат қилсам ҳам уч литр қон чиқмади... – дермиш.
Ўғли отасига дебди:
— Ада, нега горилланинг бурун тешиклари бунча катта?
Адаси ўйланиб туриб:
— Чунки горилланинг бармоқлари катта-да! – деган экан.
Бир куни иккита ўртоқ учрашиб қолишибди.
Бири дебди:
— Нега ўз синфдошингни судга бердинг?
Иккинчиси:
— У мени ёшлигимда “Бегемот” деб чақирарди. Кеча ҳайвонот боғига боргандим, энди билдим бегемот қанақа бўлишини, - деган экан.
Иккита генерал футбол ҳақида суҳбат қуришмоқда:
— Сизга қайси команда ёқади?
— Сафлан!
Суд мажлисида судья жаноблари айбланувчига савол берибди:
— Хўш айбланувчи, сохта пуллар ишлаб чиқарганингизни тан оласизми?
— Йўқ, мен ҳеч қандай сохта пул ишлаб чиқармаганман!
Судья:
— Лекин сизни уйингиздан пул ясайдиган аппарат топилди-ку!
Айбланувчи:
— Жаноб судья, сиз одамни уриб, ўлдирганингизни тан оласизми?
Судья хайрон бўлиб:
— Қанақасига? Мен ҳеч кимни…
— Ана, столингизда болға турибди-ку!
— Дўстим, пулларимни қаерда сақлаганим маъқул?
— Хотирангда сақлаганинг дуруст!
Икки дўст аразлашиб қолиб, қозини олдига боришибди.
Қози “Эртага келинглар. Муаммони эртага ечамиз” деб қайтариб юборибди. Қозихонадан чиққан йигитлардан бирининг фикри бузилиб, қозини олдига қайтиб бориб 40 тилла танга пора берибди. Қози ишни унинг фойдасига ҳал қилиб беришга ваъда берибди. Йўлда кетаётган иккинчи дўст ҳам қозига бориб 100 тилла бериб, у ҳам ишни ўз фойдасига ҳал қилиб беришни сўрабди. Қози уни ҳам пулини олиб қолибди.
Эртасига айтилган вақтга дўстлар қозининг ҳузурига боришибди ва ўз муаммоларини ҳал қилиб беришни сўрашибди. Қози уларни эшитибди-ю, бир сўз демай жим ўтираверибди. Бироз вақт ўтгандан кейин биринчи дўстни сабри чидамай қозига берган 40 тилла тангани эслатиб қўйиш мақсадида дебди:
— Қози бува, гапни дангал, қирқиб-қирқиб гапирмайсизми деса, қози:
— Ҳа, қирқиб-қирқиб гапирай десам, дўстингни юзидан ўтолмай турибман-да, - дермиш.
Тиббиёт институти талабалари ўқитувчиси билан моргда амалий машғулот ўтишмоқда. Ўқитувчи:
— Биз врачлар ҳеч нарсадан жирканишимиз керакмас. Масалан, мана шу жасадни ўлишидан аввал нима таом еганини билиш учун оғзига бош бармоғимизни тиқиб, сўнг бармоғимизни ялаб кўрамиз, - деб кўрсатиб берибди.
Табиийки, ҳамма талабалар устозининг орқасидан шундай қилишибди.
Шунда ўқитувчиси:
— Тўғри қилдинглар, лекин врачлар эътиборли ҳам бўлиши керак. мен бош бармоғимни тиқиб, ўрта бармоғимни ялагандим, сизларга ўхшаб бош бармоғимни яламагандим... – дермиш.
Социологлар 500 нафар эркак ўртасида сўровнома ўтказишибди. Савол қуйидагича:
“Кимнинг таоми мазали? Хотин тайёрлаганими ёки маъшуқами?”
Сўровнома натижасида 300 нафар эркак “Хотиним тайёрлаган” деб, 200 таси эса “Маъшуқамнинг овқатлари” деб жавоб берган. Лекин бирортаси ҳам “Билмайман!” деб ёзмаган.
