Бир ёш чўпон ўртоғига қараб дебди:
— Агар нечта қўйим борлигини айтсанг, иккаласини ҳам сенга бераман.
Автобусга оғир сумкалар билан чиққан аёл бирорта бўш ўриндиқ топа олмабди. Ўтирган эркак йўловчилар эса ўзини ухлаётгандек кўзини юмиб олибди.
Аёл овоз чиқариб:
— Тушунарли, бирорта ҳам эркак йўқ экан, - деса, ўтирганлардан бири:
— Эркаклар бор. Ўриндиқлар йўқ, - дермиш.
— Ўқитувчи халқи жуда-ям содда, нима десанг ўшанга кўнаверади. Ишонмасанг синаб кўрамиз, - дейишибди.
Бир куни ҳамма ўқитувчиларни йиғиб:
— Бугун соат 14:00да сизларни дорга осамиз. Келиш мажбурий! - дейишибди.
Айтилган вақтга етиб келган ўқитувчилар бирортаси ҳам индамасмиш.
— Ана кўрдингми, буларга барибир. Биттаси ҳам қарши чиқмайди. Нима десанг ҳам кўнаверади. Чопиққа ҳам, қурилишга ҳам, далага ҳам, кўча тозалашга ҳам йўқ демай кетаверади. Қара ҳеч бири индамаяпти, -деб туришса, битта ўқитувчи аста қўл кўтарибди.
— Ҳайрият! Ана бор экан-ку, ўз ҳуқуқини биладигани. Қани, марҳамат гапиринг! - дейишса, қўл кўтарган ўқитувчи:
— Бир нимани сўрасам бўладими? – дебди.
— Сўранг, эшитаман.
— Осиш учун ипни ўзларинг берасизларми ёки ўзимиз билан олиб келайликми? - дермиш.
Автобус тўхташи билан бекатда турган бирдудуқроқ киши бармоғини ҳайдовчига узатиб олиб:
— Пах-пах-пах пахтакорга борадими? – деса, ҳайдовчи:
— Чиқинг амаки, боради. Ҳаммани отиб ташладингиз, - деган экан.
— Судланувчи, ўғрилик жиноятига қўл уришга сизни нима мажбур қилди?
— Нима эмас, ким денг! Уларни ўзи ёнимга келиб “Тилла занжир билан соатни еч!” дейишди. Мен ҳам уларни тилла занжири ва соатини ечдим холос...!
Йигит:
— Менга турмушга чиқасизми?
Қиз:
— Мен турмушга чиқадиган йигит кучли ва ишбилармон ҳам бўлиши керак.
Йигит:
— Ахир мен сени безорилардан қутқардим-ку!
Қиз:
— Албатта! Лекин ишбилармон эмассиз-ку?!
Йигит:
— Агар билсанг, ўша безориларни юборган ҳам мен бўламан.
Икки севишган гаплашиб ўтирибди. Қиз:
— Дадам билан гаплашиб кўринг. Менга шунда уйлансангиз бўлади, - дебди.
Йигит қизнинг отасини ёнига борибди. Отаси йигитдан сўрабди:
— Нима иш қиласан?
— Фалон жойда.
— Маошинг қанча? – яна сўрабди қизнинг отаси. ⠀
— 400 минг сўм дебди йигит.
— Ие, бу ойлигинг қизим бир ойда ейдиган гўштнинг ҳам пули эмас-ку! – деб йигитни ҳайдаб юборибди отаси.
Йигит қизнинг уйидан чиқиб кетаётса, қиз:
— Ҳа, отам рози бўлмадиларми? - деса, йигит қизга қараб:
— Бор-ей! Сен ҳам кўп гўшт ейдиган ўзбеклардан экансан! – дермиш.
Замонамиз ривожланиб кетди. Ақлли кўзойнак, ақлли соат, ақлли красовка, ҳатто ақлли шаҳар. Ҳаммаси ақлли. Шу..., фақат одамлар аҳмоқ!
Афанди эшагини етаклаб кетаётса, олдидан катта амалдор чиқиб қолибди.
— Ҳа, афанди! Эшагингизни мактабга олиб кетяпсизми? – дебди амалдор кулиб.
— Тўғри топдингиз. Мактабга кетяпти. Ўқисин! Яхши ўқиса, келажакда катта амалдор бўлади, - деган экан ҳозиржавоб афанди.
